Die gaat niet over de onschatbare waarde van singles, hoewel iets in deze uitspraak daarom schreeuwt, maar over moeders in hun gezin. Het gekke is dat daar in reformatorische kring zelden bevindelijk op gereflecteerd wordt. Zoals een mens nog geen waar gelovige is als hij tweemaal per zondag in de kerk zit, zo is een moeder nog geen ware moeder als ze zeven dagen per week thuis is. Sterker nog: je kunt thuis zijn zonder er echt te zíjn_._ En je kunt buitenshuis werken en toch een volop aanwezige moeder zijn.

Nogal wat vrouwen lijden aan de ”moederwond”: ze hadden een moeder die hun geen nabijheid, emotioneel contact en liefdevolle bevestiging kon geven.

Ik wil geen klap uitdelen aan die moeders. Vaak lopen die rond met een chronisch schuldgevoel, zonder te weten hoe het anders had gemoeten. Soms was moeder wórden al moeilijk omdat de bewegingen van een kindje in hun buik, de weeën en de bevalling hevige herbelevingen opriepen.

Ze worstelden zich door de borstvoeding heen, probeerden hun kindjes basale zorg en aandacht te geven. Emotioneel bleven ze op slot. Bang voor die donkere kamer daarachter, voor wat en wie er allemaal zouden instorten als die openging.

Een vrouw vertelde hoe ze haar tachtigjarige moeder een bloemetje bracht. Die zat stil aan tafel. Oude handen plukten aan het pluchen tafelkleed. Geen trek in een gebakje, geen interesse in bloemen.

Soms betekent moederschap ook dit: bevallen van wat je al heel lang alleen draagt

Even later kwam het eruit. Over die ene broer van haar, en ja, later ook oom die-en-die. En dat ze al die jaren dacht: niks zeggen, dan wordt het niet groter dan het is. Desondanks was het gegroeid. Het doemde op als een spook, in haar ogen, in het huis waar ze haar zes kinderen opvoedde, zeven dagen per week. De dochter had altijd het gevoel gehad dat ze voor haar moeder moest zorgen.

Op deze Moederdag ging eindelijk het slot eraf. De woorden hingen dik en zwart boven de fleurige bloemen. Maar de dochter zei: Hoe verdrietig ook, ik voelde me lichter dan ooit. Want ik had weer een moeder. Ik hád haar.

Soms betekent moederschap ook dit: bevallen van wat je al heel lang alleen draagt. De verantwoordelijkheid nemen om mensen daarin toe te laten. Lieve moeder, het zal zwaar zijn. Voor je gevoel loopt dan misschien alles uit de hand, en wint het duister. Maar uiteindelijk zal het je gezin ten goede komen. En de maatschappij. En dat Koninkrijk van Licht, waarin alleen maar onbezorgde kinderen wonen.