Het is deze laatste week van de uitzending een kwestie van uit de koffer leven. Na veel reizen, vliegtuigen pakken en wachten komen we –een groep van ongeveer honderd uitroterende militairen– aan op Kreta, het eiland waar Defensie een zogenoemd adaptatieprogramma aanbiedt aan alle uitgezonden militairen.

In de Afghaanse hoofdstad Kabul is het hoofdkwartier van de internationale troepenmacht ISAF gevestigd. Ik ben in de gelegenheid om vanuit Tarin Kowt een bezoek te brengen aan het hoofdkwartier. Daar, zo weet ik, is een broeder werkzaam als stafofficier. Hem wil ik graag ontmoeten. Via Kandahar vlieg ik naar Kabul. Op de militaire luchthaven van Kabul International Airport (KAIA) moeten we enige tijd wachten. En passant tref ik daar kort viceadmiraal Nachtegaal, plaatsvervangend commandant van de strijdkrachten. Hij brengt een bezoek aan de troepen in Afghanistan en ontmoet het kleine detachement op KAIA.

Preken in Tarin Kowt. Dat is anders dan ‘thuis’. Het publiek is zo breed dat de preek meer dan zorgvuldige voorbereiding vergt. De preek moet ook beduidend korter zijn dan in een doorsnee gemeente in Nederland.

In de avond verlaat het konvooi Kandahar Airfield richting Tarin Kowt. Er zijn veel zogenoemde ”jingle trucks” bij: Afghaanse vrachtwagens die goederen voor onze troepen vervoeren in hun sprookjesachtig geverfde en versierde voertuigen.

Wat overweldigd loop ik er rond: KAF, het Kandahar Air Field. Een enorme basis is het, waar ongeveer 28.000 mensen wonen en werken. In het hart van de stad, want dat is het toch, ligt het vliegveld. Hier arriveren en vertrekken op elk uur van de dag tientallen vliegtuigen. De basis zoemt als een bijenkorf en de verkeersdrukte is onontwijkbaar.

Te midden van allerlei taken die op mijn pad komen, zie ik er een aantal als wezenlijk voor mijn uitzending. Het gaat dan vooral om de kerkdiensten en om de Bijbelkringen, die hier twee keer per week gehouden worden.

Het is ergens in de tweede helft van augustus. Luchtalarm. Voor de derde keer in een week heeft er een raketaanval plaats.

Op een zondagavond loop ik naar mijn kantoor en zie licht branden in de ”chapel”. Alle christelijke denominaties delen deze ruimte, zodat het niet ongebruikelijk is dat mensen er een kaarsje aansteken, mediteren of bidden. Het is een van de weinige plekken op het kamp waar het vredig en stil is.

Nu we bijna drie weken in Tarin Kowt zijn, hebben we ons ritme als leden van het Sociaal Medisch Team (SMT) wel gevonden. Het complete team bestaat uit een officier personeelszaken, een psycholoog, maatschappelijk werker, arts, aalmoezenier en ik als dominee. We zijn hier om hulp en geestelijke bijstand te bieden aan de Nederlandse militairen.

Vierenhalve maand bracht krijgsmachtpredikant ds. J. (Jaap) van der Goot door in Afghanistan, op Kandahar Airfield (KAF). Recent keerde hij terug. „Ik ben diep onder de indruk geraakt van de professionaliteit van onze militairen.”