Uit Uruzgan: Hobbelend op weg naar Tarin Kowt
In de avond verlaat het konvooi Kandahar Airfield richting Tarin Kowt. Er zijn veel zogenoemde ”jingle trucks” bij: Afghaanse vrachtwagens die goederen voor onze troepen vervoeren in hun sprookjesachtig geverfde en versierde voertuigen.
Kleine kettingen en blikken elementjes maken dat de trucks zich al tingeltangelend voortbewegen. Vandaar de benaming ”jingle trucks”. Nederlandse en Amerikaanse trekker-opleggercombinaties haken aan bij het konvooi. Amerikaanse pantservoertuigen met infanterie voegen zich ten slotte ter bescherming tussen de trucks.
De taak van de Redeployment Taskforce waarbij ik geplaatst ben, is het terugverplaatsen van goederen naar Nederland. Een gedeelte kan via de lucht, maar veel gaat ook over de weg. Vandaar dat er diverse konvooien gepland zijn tussen Tarin Kowt en Kandahar.
De grootste dreiging voor konvooien wordt gevormd door ”improvised explosive devices” (IED’s). ”Insurgents” (taliban) maken explosieven met behulp van huis-tuin-en-keukenmaterialen die ze in de weg ingraven. Op verschillende manieren brengen ze hun brouwsels tot ontploffing: met een elektrische kabel, met behulp van een mobiele telefoon of met een drukmechanisme. Ook kunnen zelfmoordenaars zichzelf behangen met explosieven en daarmee voertuigen of troepen aanvallen. In Kandahar zijn insurgents momenteel actief met het plaatsen van IED’s. Vandaar dat konvooien onder dekking van de duisternis de hindernis van de stad nemen. Voor het konvooi uit gaat een Amerikaans ”Road Clearence Package”: een soort lijndienst van speciale voertuigen die eventuele bermbommen onschadelijk maakt.
Als onderdeel van mijn taak reis ik mee in een Nederlandse trekker met oplegger. Ik krijg een plek op het middenstoeltje, een kleine meter hoger dan de chauffeurs- en bijrijdersstoel. We dragen onze zware en stijve scherfvesten, helmen en scherfwerende brillen. Na verloop van tijd weet ik niet meer hoe ik moet zitten.
Na middernacht komen we aan in een militair kamp in de woestijn. Met slaapmat en slaapzak installeren we ons op onze oplegger, half onder het pantservoertuig dat daarop vastgesjord staat, half onder de sterrenhemel.
De volgende dag wordt pittig: reizen over kapotte wegen en hobbelen door de woestijn. In de heuvels staan posten van het Afghaanse leger om insurgents tijdig (letterlijk) in het vizier te krijgen. Luchtdekking wordt door onze eigen Apachehelikopters geleverd. Vanaf grote afstand volgen de piloten alle bewegingen rondom het konvooi. Wanneer er verdachte activiteiten worden waargenomen, zoals graafwerkzaamheden, wordt er meteen actie ondernomen.
Hoger nog dan de helikopters welft zich de hemel, waar ik de Herder Israëls weet, Die niet sluimert en niet slaapt. Veilig komen we in Tarin Kowt aan.
Ds. P. L. D. Visser, krijgsmachtpredikant vanuit de Christelijke Gereformeerde Kerken, is eind juli uitgezonden naar Uruzgan. Regelmatig geeft hij een impressie van zijn verblijf.
