Vanaf Kasteel Doorwerth buitelen de wandelingen over elkaar heen. Klompenpaden, rode paaltjes, rood-witte vlaggetjes op de bomen, langeafstandspaden (LAW4). En dan nog de talloze gps-routes die vanaf de smartphone gevolgd kunnen worden. Komoot.nl heeft er zo een. Vanaf het kasteel de Boersberg op, dan richting Landgoed Duno, Heveadorp en de Valckeniersbossen naar de uiterwaarden van de Rijn, met zicht op de sluizen van Driel. En dat allemaal binnen 11,6 kilometer. Trek er genoeg tijd voor uit; er is veel te zien.

Het is even twijfelen; moeten we het kasteel voor of na de wandeling bezoeken. We kiezen voor het laatste.

We gebruiken de oprijlaan als aflooppad naar de route. De Fonteinallee vormt een viersprong; welke weg je ook neemt, ze heten allemaal hetzelfde. We moeten naar links en direct naar rechts. De klim kan beginnen. De Boersberg staat model voor het heuvelachtige gebied van de Veluwezoom, dat zich uitstrekt langs Rijn en IJssel. Bosgebied met soorten als de zoete kers, fladderiep, grove den en fijnspar. Alles aangeplant na de Tweede Wereldoorlog, toen dit bos volledig kapotgeschoten was.

We volgen het Dorenweertsepad langs grafheuvels en dassenburchten, langs weiden en akkers. De vleermuizen-
ijskelder zijn we voorbij voor we er erg in hebben. We zakken terug naar de Fonteinallee om vervolgens het park van Landgoed Duno te doorkruisen. Het bijbehorende landhuis heeft het oorlogsgeweld niet doorstaan en is nooit herbouwd.

Heveadorp dankt zijn naam aan de rubberfabriek Hevea, waar rond 1915 rijwielbanden de lopende band af rolden. Voor het personeel werd goed gezorgd. Directeur Wilhelmi liet 83 arbeidershuizen en een schooltje bouwen in Engelse cottagestijl. Geschakeld in rijen van zes woningen. Vier huizenblokken kregen de namen Java, Sumatra, Borneo, Celebes, naar de eilanden waar de rubber vandaan kwam. De geschiedenis van het fabrieksdorp is weergegeven op grote borden aan de rand van de bebouwing.

We passeren de Cascade van Duno en dalen weer af in de richting van de Rijn. Vanuit de uiterwaard is het zicht op het stuw- en sluizencomplex Driel indrukwekkend.

Langs de meidoornhagen, de ouderwetse omtuining voor het vee, gaat het op weg naar het kasteel. Een informatiebord verklaart de vreemde bult in het weidelandschap; hier stond een boerderij, de ”Bouwing agter het kasteel”.

In het kasteel komen we niet verder dan het restaurantgedeelte. Het museum houden we nog steeds te goed.