De wandeling: Genieten van de natuur op Fries landgoed
Terwijl voor de ouders de tocht in het Friese Bakkeveen een makkie lijkt, zien de kinderen op tegen de wandeling van 6 kilometer. Maar na twee uur lopen, spelen en genieten van de natuur zijn de kinderen het eens: dit doen we vaker.
Het is zonnig en koud voorjaarsweer wanneer we als gezin met meiden van 9, 10 en 13 jaar het laatste vrije plekje innemen op de parkeerplaats van De Slotplaats in Bakkeveen, in de driehoek Friesland–Groningen–Drenthe. Naast de parkeerplaats staat een landhuis dat ook een restaurant is. Een klein stukje verderop staat een kiosk van Natuurmonumenten. Pal ernaast is er een speeltuin. Entree 1,50 euro per persoon. Toezicht is er niet. Controle of er wordt betaald ook niet. De speeltuin bestaat uit enkele houten toestellen die weinig om het lijf hebben. En er kan muziek worden gemaakt met een reuzenxylofoon. Door naar de wandeling.
De grote vraag voor ons gezin is altijd op welk moment we verdwalen. En hoeveel kilometer we daardoor om moeten lopen. Verdwalen gebeurt deze middag niet. Slechts één keer moeten we even zoeken naar de juiste wegwijzer. De paden zijn vrij rechttoe rechtaan. Onverhard, maar wel stevig. En één keer een stukje fietspad. Van de drukte op de parkeerplaats is op de bosrijke route niets te merken. Af en toe halen wandelaars ons in. De rust biedt de mogelijkheid om te luisteren naar wat spaarzame vogels. In de verte is het gehak van een specht te horen.
Delen van de paden liggen iets lager dan de natuur aan weerszijden. Dat komt niet doordat de paden zijn afgegraven, maar doordat de bomen in het gebied enkele eeuwen geleden zijn geplant op kunstmatig aangelegde verhogingen, zogeheten rabatten. Zonder de rabatten konden de bomen niet overleven op de natte grond. Tussen de bomen zitten geulen, die door de vele regen vol zijn gelopen. Voor de kinderen is het spannend om over de geulen te stappen zonder nat te worden.
Na een kilometer of twee komen we aan de rand van het bos. Hier kijken we uit over de weilanden. Bij een gemaaltje ruist het water van een beek. De route gaat terug het bos in. Er zijn open plekken gecreëerd. Zo kan de wespendief makkelijker naar zijn nest vliegen.
Het landschap in het tweede deel van de route is wat minder afwisselend dan in het eerste deel. De lange en veelal rechte paden zijn vrijwel allemaal breed. Een kilometer voor het einde is nog een kleine sterrenschans te zien. Het is een model van een oude verdedigingslinie. De schans ligt er niet om een vijand tegen te houden, maar voor het mooi. Vanaf een houten verhoging is de schans goed te zien.
Na 6 kilometer is de tocht ten einde. Te kort voor een geoefende wandelaar. Maar prima te doen voor een gezin of een uitstapje met de hond.
