Er verschenen in het RD diverse opinieartikelen waarvan de auteurs probeerden te onderbouwen waarom aan de vrouw al dan niet een actieve rol in de politiek toekomt. Uiteraard werd die onderbouwing gezocht in Gods Woord. Terecht. Zelf schreef ik in december 2005, op verzoek van het toenmalige SGP-hoofdbestuur, voor de Banier een artikel met Bijbelse overwegingen ten aanzien van het vrouwenstandpunt.

Uit al deze verschillende bijdragen vanuit dat ene Woord komt duidelijk geen eensluidende conclusie naar voren. Soms krijg je het gevoel –dat zeg ik ook tegen mijzelf– dat we Gods Woord gebruiken, misschien wel misbruiken, om ons eigen gelijk te krijgen. Maar dan gaat het ten diepste om óns. Terwijl Gods Woord toch vooral bedoeld is als genadeverkondiging om verloren zondaren te redden.

Genoemde artikelen staven de nuchtere observatie van het hoofdbestuur dat er ook binnen de SGP verschillende opvattingen bestaan. „Die verschillen zijn ook zichtbaar. Deze status kan gemengde gevoelens oproepen, maar is een gegeven.” Daardoor is er inmiddels een spanningsveld ontstaan tussen het beginselprogramma en het algemeen reglement, mede door druk van buitenaf. Een deel van de partij blijft het moeilijk vinden om met dit spanningsveld te leven. Maar is dat spanningsveld nu echt zo onoverkomelijk?

Weegt het vrouwenstandpunt ons nog zwaarder dan de verdeeldheid van de kerken?

Waarde(n)vol document

Laten we met elkaar dat beginselprogramma accepteren als een waarde(n)vol document, waarin het hart van de SGP verwoord wordt (ook al is er op onderdelen wellicht enige nuance mogelijk) en dat zo nauw verweven is met de ontstaansgeschiedenis van de partij. Een document met een artikel dat mede de tijdgeest van toen ademt. Een tijd waarin ook andere politieke partijen geen vrouwen in het politieke bedrijf hadden. Wij gaan de geschiedenis toch niet herschrijven?

Laten we dan ook samen het algemeen reglement accepteren. Dat is door middel van jurisprudentie passend voor de huidige juridische werkelijkheid. Het strookt ook met die interpretatie van Bijbelse gegevens die wel ruimte ziet voor een actieve politieke rol van de vrouw.

Gods Woord is de absolute Waarheid; onze interpretatie is dat níet

Gebed om eenheid

Waarom zouden we met dit spanningsveld niet kunnen leven? Binnen de SGP zijn vele kerkgenootschappen actief. Die hebben elk hun eigen visies op bepaalde Bijbelse gegevens. Blijkbaar kunnen we met déze verschillen wél leven.

Christus bad in zware strijd: „Opdat zij allen één zijn, gelijkerwijs Gij, Vader, in Mij, en Ik in U, dat ook zij in Ons één zijn.” Deze bede heeft een doel: „opdat de wereld gelove dat Gij Mij gezonden hebt” (Johannes 17:21). Weegt het vrouwenstandpunt ons dan nog zwaarder dan de verdeeldheid van de kerken, terwijl Christus juist bidt om eenheid ter getuigenis?

Het gaat veel meer om hoe we elkaar zien als SGP’ers, ook met verschillen in opvatting over het vrouwenstandpunt, en hoe we met elkaar omgaan. Geloven we dat elke SGP’er eerbiedig wil luisteren naar de Schrift als regel en richtlijn voor zijn politieke denken en, meer nog, voor zijn geloofsleven? Erkennen we ook dat dit Woord door SGP’ers op onderdelen verschillend geïnterpreteerd kan worden?

Gods Woord is de absolute Waarheid; onze interpretatie is dat níet. Laten we buigen voor het onfeilbare gezag van Gods Woord maar tegelijkertijd de feilbaarheid van ons verstaan ervan zien. Waarom zou onze opvatting toevallig de enige juiste zijn?

Ruimte

Het is wijs van het hoofdbestuur om het bewaren van de eenheid binnen de SGP „als een zeer belangrijk uitgangspunt” te zien, zeker „in deze tijd met veel zorgelijke ontwikkelingen”. Geef elkaar dus in het geweten de ruimte, ook als een vrouw verkiesbaar is. En laten we als politieke partij vereend die ene Naam door onze woorden én ons gedrag grootmaken!

De auteur is SGP-raadslid in Katwijk. Hij schrijft dit artikel op persoonlijke titel.