De beloften van God geven datgene wat de geboden eisen en zij vervullen wat de wet beveelt, opdat het alles moge zijn van God alléén, zowel de geboden als de volle vervulling ervan. Hijzelf alléén gebiedt; Hij ook alléén vervult. Daarom behoren de beloften van God tot het Nieuwe Testament. Ja, zelfs: zij zijn het Nieuwe Testament.

Deze beloften van God zijn heilige woorden, ware, rechtvaardige, vrije, vredige. Hij heeft ze gevuld met een universele goedheid. Daardoor gebeurt het dat de ziel die ze met een sterk geloof aanneemt zózeer ermee verenigd wordt, ja zelfs er geheel en al door verzwolgen wordt, dat zij er niet alleen deel aan krijgt, maar zelfs verzadigd wordt met en geestelijk dronken gemaakt door de grote kracht ervan. Want als Christus’ aanraken genezing bracht, hoeveel te meer zal dan niet deze allerteerste geestelijke aanraking, een indrinken van het Woord, alles wat van het Woord is aan de ziel meedelen?

Op deze wijze dus wordt de ziel door het geloof alléén, zonder de werken, uit het Woord van God gerechtvaardigd, geheiligd, van leugen gezuiverd, tot vrede gebracht, bevrijd en met alle goed vervuld en waarlijk tot een ”dochter van God” gemaakt. „Hij heeft macht gegeven kinderen Gods te worden aan hen die in zijn Naam geloven” (Joh. 1:12).

Maarten Luther,
reformator te Wittenberg

(”Over de vrijheid van een christen”, 1520)