Onlangs sprak ik een man wiens verhaal mij diep raakte. Hij vertelde over een verleden van harddrugs, depressie én een pijnlijke gezinsrealiteit waarin hij en de moeder van zijn kinderen niet getrouwd waren. Vorig jaar nodigden christelijke kennissen hem uit: „Kom met ons mee naar Opwekking.” Daar kwam hij tot geloof in Christus. Sindsdien leest hij de Bijbel en bezoekt hij een kerkgemeente. Zijn leven is niet plotseling volmaakt, maar iedereen die hem kent, ziet een ingrijpende verandering. Wat ben ik dankbaar voor de christenen die bereid waren om met hem om te gaan, nog vóór hijzelf een christen was.

De Schrift legt de verantwoordelijkheid voor het avondmaal niet bij een bestuur, maar bij het individu voor Gods aangezicht

Met respect reageer ik op het artikel van drs. J.G. Hoekstra over de pinksterconferentie van Stichting Opwekking (RD 14-5). Zijn woorden raken aan belangrijke grondslagen, maar doen mijns inziens onvoldoende recht aan ons werkveld en de realiteit waarin wij dienen. In dit artikel kies ik er met zorg en overtuiging voor mijn antwoord te beperken tot enkele kernthema’s die rechtstreeks raken aan onze geestelijke roeping als stichting.

Lees ook

Stichting Wijdekerk zorgt voor verontrustende verschuiving bij Opwekking

Dubbel doel

Opwekking heeft vanaf het begin een tweevoudige missie: gelovigen verdiepen in hun geloof en ongelovigen bereiken met het Evangelie. Dit dubbele doel is noch nieuw, noch vrijblijvend. Het is geworteld in Mattheüs 28:19: „Gaat dan heen, maakt al de volken tot Mijn discipelen...” Het gaat hier om meer dan het bewaken van het bestaande, het gaat ook om het bereiken van wie nog niet wandelen in gehoorzaamheid aan Gods Woord. Hoekstra citeert met recht Johannes 16:8: „De Geest zal de wereld overtuigen van zonde, gerechtigheid en oordeel.” Maar wie is de wereld? En hoe wordt zij overtuigd? Romeinen 10:14 stelt de vraag: „...hoe zullen zij in Hem geloven van Wie zij niet gehoord hebben? En hoe zullen zij horen zonder iemand die predikt?” Dus: als mensen niet komen, zullen zij niet horen. En als zij niet horen, zullen zij zich nooit kunnen laten vormen door Gods waarheid.

De verschuivingen in de samenleving vragen van ons méér dan symbolisch verzet

Daarom mag de drempel om te komen laag zijn. Om recht te praten wat krom is? Nee. Het is immers omdat wij geloven dat Gods Woord en Geest levens veranderen. Hoekstra stelt: „De leiding van de stichting maakt zich al jaren geen zorgen over het publiek bekende geheim dat ongehuwden op ‘hun’ kampeerterreinen gemengd slapen.” Integendeel. Juist onze diepe zorg over een samenleving waarin het gezin fragiel is en het huwelijk vaak wordt losgelaten, geeft richting aan onze keuzes. Wij verlangen naar gezonde gezinnen en heilige huwelijken. Moedigen wij ongehuwde stellen aan kampeermiddelen te delen? Nee. Maar zouden we hen daarom moeten wegsturen? Willen we handhaven alsof bekering vooraf moet gaan aan het horen van het Woord? Wij geloven dat dit niet de weg is die God ons wijst. In Mattheüs 9 wordt Jezus bekritiseerd omdat Hij omgaat met ”tollenaars en zondaars”. Zijn antwoord blijft voor ons leidend: „Niet de gezonden hebben een dokter nodig, maar de zieken... Ik wil barmhartigheid en geen offer” (Mattheüs 9:12-13).

Avondmaal

In zijn paragraaf over de avondmaalsviering verwijst Hoekstra naar 1 Korinthe 11:28 en stelt hij dat „op de schouders van het bestuur van Stichting Opwekking een enorme geestelijke verantwoordelijkheid rust, een verantwoordelijkheid waarop zij aangesproken zullen gaan worden”. Maar zou Stichting Opwekking moeten bepalen wie toegang heeft tot het avondmaal? 1 Korinthe 11:28 verdient hier meer dan een terloopse verwijzing – deze Bijbeltekst vraagt om inhoudelijke overweging. Daar staat: „Laat ieder mens zichzelf beproeven en laat hij zó eten van het brood en drinken uit de drinkbeker.” In onze gelederen geloven we dat de Schrift de verantwoordelijkheid voor het avondmaal niet bij een bestuur legt, maar bij het individu voor Gods aangezicht. Daaraan willen wij trouw zijn. Wij verkondigen en onderwijzen, maar willen ons niet beroepen op gezag waar de Schrift zelf zwijgt.

Ware Leidsman

Hoekstra verwijst naar een oude poster van Opwekking: zeven zwarte figuurtjes, één wit – dat ene liep tegen de stroom in, met erboven het Schriftwoord: „Gij zult de meerderheid in het kwade niet volgen” (Exodus 23:2). Hij vraagt of Opwekking vandaag de dag nog zo’n thema zou durven kiezen. Het antwoord is: ja. Maar de verschuivingen in de samenleving vragen van ons méér dan symbolisch verzet. Ze vragen dat wij ons herinneren wie de ware Leidsman is – die éne figuur, radicaal anders dan de massa, die naar voren trad en zei: „Kom naar Mij toe, allen die vermoeid en belast zijn, en Ik zal u rust geven. Neem Mijn juk op u, en leer van Mij...” (Mattheüs 11:28-29).

Jezus liep niet alleen de andere kant op. Hij riep de anderen met Zich mee. En dat is onze opdracht: niet enkel anders zijn, maar mensen uitnodigen om Hém te volgen. Niet afstand houden van wie moe en belast is, maar hen leiden naar de Bron van ware rust en leven. Dát is opwekking.

De auteur is directeur van Stichting Opwekking.