Vandaag stemmen de leden van de Eerste Kamer over de nieuwe omstreden pensioenwet, die na vijftien jaar onderhandelen tot stand kwam. Het gaat om de grootste stelselwijziging sinds de invoering van de huidige pensioenwet in 1954. De materie is uiterst complex met veel open einden, onzekerheden en onduidelijkheden. Veel meer dan dat de pensioenuitkeringen gaan meebewegen op de economische getijden, begrijp ik er niet van. Op de valreep adviseert de CDA-denktank zijn senatoren met klem om tegen te stemmen. Het zou met de nieuwe wet kunnen gaan als met het leenstelsel en de kinderopvangtoeslag, om meer fiasco’s niet te noemen. En dat terwijl het vertrouwen in de politiek al minimaal is. De Haagse regeerders lijken nauwelijks nog ergens grip op te hebben. Het kabinet heeft niet het imago van succesploeg.

De nieuwe Wet toekomst pensioenen is het pronkjuweel van voormalig D66-minister Koolmees. Pensioenfondsen mochten een aantal jaren niet indexeren. Was dit politieke onwil…? Flexwerkers en zzp’ers bouwden geen pensioen op. Dat moest veranderen. Waarom niet binnen het huidige stelsel?

Wordt de nieuwe wet aangenomen dan krijgt ieder een eigen pensioenpotje, toppunt van individualisme, einde van de idee van solidariteit. Het gaat over 1500 miljard euro uit de collectieve pot die herverdeeld moet worden over miljoenen deelnemers. Of dat goed gaat uitpakken weet eigenlijk niemand. Protesteren tegen het jouw toegekende bedrag kan niet. Sceptici voorzien veel administratieve rompslomp en geharrewar. Juristen waarschuwen voor een lawine aan rechtszaken.

Wie een toren bouwt moet eerst de kosten hebben berekend. Alleen al aan het hele verbouwingsproces hangt een prijskaart met een astronomisch bedrag, dat nog veel hoger kan uitvallen dan voorzien. Computers hebben alle mogelijke en onmogelijke scenario’s doorberekend. Technisch klopt het allemaal, maar de praktijk valt vaak anders uit. Zelfs al zou er geen mist zijn, dan nog zou ik als ik senator was zo niet durven uitvaren. Wat gebeurt er als er een orkaan losbarst?

De wet van Murphy luidt: ”als er iets fout kan gaan, dan gaat er op een dag ook iets fout”. De Spreukendichter zegt het nog wat anders. „Zet de oude palen niet terug die uw vaderen gemaakt hebben” (22:28). Maar vermoedelijk is het voor alle wijze raad al te laat.