Zeker is dat de Russische president beseft dat hij iets moet doen om niet in het nauw gedrongen te worden. Niet dat hij nu echt in een isolement zit. Dat liet de traditionele overwinningsparade afgelopen vrijdag wel zien. Niet minder dan 29 landen waren op topniveau vertegenwoordigd. Maar hoezeer dit machtsvertoon ook imponeerde, duidelijk is dat Poetin er minder goed voor staat dan een aantal weken geleden.

Een belangrijk punt is dat het geduld van Washington opraakt. President Trump dacht door het vernederen van Zelensky en door het paaien van Poetin een doorbraak in de oorlog om Oekraïne te bereiken. Inmiddels dringt bij de Amerikanen het besef door dat Poetin hen aan het lijntje houdt.

Ook al zegt Trump nog steeds te verwachten dat Poetin bereid is tot vrede, de vraag is wanneer hij die gedachte laat varen. Waarmee overigens niet is gezegd dat hij dan onvoorwaardelijk de kant kiest van Kyiv. Denkbaar is dat hij zijn handen van het conflict aftrekt, ook al zou zijn mineralendeal dan weleens waardeloos kunnen worden. Echter, wanneer de VS het vizier op andere delen van de wereld gaan richten, is dat winst voor Poetin.

Als Poetin echt vrede wil, dan zal maandag een wapenstilstand moeten ingaan

Een tweede punt is dat Europa meer dan enkele maanden geleden een factor van betekenis is geworden. Zowel in het Verenigd Koninkrijk als in Duitsland zitten nu regeringsleiders die niet alles over hun kant willen laten gaan. Ook al spot Moskou nog steeds met de zwakte van Europa, Poetin weet dat nieuwe sancties weleens een probleem voor hem kunnen worden. Als ze tenminste strikt worden gehandhaafd.

Lees ook

Geen illusies over de „humanitaire overwegingen” van Poetin

Onder druk van Europa heeft Poetin in de nacht van zaterdag op zondag aangekondigd snel aan de onderhandelingstafel te willen gaan zitten. President Macron noemde dat „een eerste stap”, maar zei tegelijk dat deze niet genoeg is. Als Poetin echt vrede wil, dan zal maandag een wapenstilstand moeten ingaan. Veelzeggend is dat de Russische president niet reageerde op die eis. Evenmin deed hij iets af van de voorwaarden die hij eerder stelde: erkenning van de Krim als Russisch bezit, geen teruggave van bezet gebied, Oekraïne geen lid van de NAVO en het vertrek van Zelensky. Met andere woorden: ik wil praten maar alleen op mijn voorwaarden. Eenvoudig gezegd: wat valt er dan te onderhandelen? Het is slikken of stikken.

Ondanks die halsstarrigheid van Moskou eist president Trump dat Zelensky aan de onderhandelingstafel gaat zitten. Het resultaat valt te voorspellen: geen. Met als uitkomst dat Poetin dan kan zeggen dat hij vrede wil, maar dat Zelensky weigert. Weleens gehoord van Russische roulette?