Zelfs als de zeespiegel extreem stijgt, blijft het mogelijk Nederland te beschermen. Er lijken drie manieren om met het wassende water om te gaan. In alle gevallen zijn de gevolgen groot.
LEMMER. Lemmer is een oud vissersdorp. Lemsters leefden van Zuiderzeevis, van scheepsbouw, touwslagerijen en nettenbreierijen. Noeste vissersarbeid maakte plaats voor vertier van toerisme en watersport. Ondertussen werd het kerkelijk steeds stiller.
URK. „Gaat u écht twee keer naar de kerk op zondag?” De twee toeristen kijken de grijze dame die met programmaboekjes bij de ingang van het Kerkje aan de Zee in Urk staat, ongelovig aan. Het is waar, verzekert ze het echtpaar. Ze is ook zeker niet de enige. Urk is de meest kerkelijke gemeente van Nederland.
ELBURG. Op de Oude Zeeweg bij Doornspijk is het begonnen. Hier kwam volgens de overlevering halverwege de achtste eeuw een van de eerste zendelingen in Nederland aan: Liudger.
BUNSCHOTEN-SPAKENBURG. Bunschoten-Spakenburg, het dorp van koekverkopers, kabeljauw en klederdracht. En een gereformeerd bolwerk. Hoewel ook hier de secularisatie doordringt, „al gaat het wel langzamer dan in andere dorpen.”
HUIZEN. Een hervormd bolwerk. Zo stond het Gooise dorp Huizen lang bekend. Stromen mensen gingen er naar de kerk, zo laat de uitgebouwde Oude Kerk zien. Die tijd is voorbij.
MARKEN. Smalle steegjes, klinkerpaadjes, houten huizen, vaak groen of zwart geschilderd, met witte kozijnen. Dit is Marken, voormalig visserseiland boven Amsterdam. „Wij zijn niet calvinistisch, maar op zondag doen we hier geen boodschappen.”
HOORN. De Grote Kerk midden in Hoorn is lang geleden al verbouwd tot woon-winkelcomplex. Het enige geloof dat er nog een plekje kreeg, was dat van het marktdenken. En daar schuilt nu het probleem. Eerst kwamen de mensen niet meer naar de kerk, nu niet meer naar de winkel.