Minister De Jonge van Volksgezondheid, Welzijn en Sport (VWS) presenteerde recent het programma ”Thuis in het verpleeghuis, waardigheid en trots op elke locatie”. Een mooi programma, dat recht doet aan het grote belang van zorg voor onze ouderen. Het is een goede zaak dat het kabinet extra geld beschikbaar stelt voor meer handen aan het bed en dat minister De Jonge zo betrokken is op de zorgsector en het belang van investeren in zorgpersoneel onderstreept.

Dit strookt met ons wervingsbeleid. Om intensieve zorg te kunnen bieden, investeert Cedrah flink in het toerusten en opleiden van (nieuw) personeel. Goed werkgeverschap heeft te maken met opleidings- en doorgroeimogelijkheden, flexibiliteit in contracten en een prettig werkklimaat. Jongeren worden dan enthousiast gemaakt voor een baan in de zorg en aan zijinstromers en mensen met een verouderd zorgdiploma wordt de kans geboden zich om te scholen.

Hiervoor werken wij op sommige plaatsen samen met andere reformatorische zorgaanbieders, zoals RST Zorgverleners en Sirjon. Ik juich het hierover opgestelde actieplan van het kabinet dan ook zeker toe. Immers, hoe meer zorgpersoneel er is, hoe meer persoonlijke zorg we kunnen bieden. Ook kunnen we zo de hoge werkdruk tegengaan die er is als gevolg van een krappe personele bezetting.

Vicieuze cirkel

Het kabinet plaatst hierbij echter de kanttekening dat het geld in de ouderenzorg te veel ingezet wordt voor overhead (management en staffuncties) en gebouwen, terwijl dat meer naar de zorg voor bewoners zou moeten gaan. Daarom moet elk verpleeghuis volgend jaar een kwaliteitsplan met bijbehorende begroting opstellen. Op basis daarvan wordt het budget bepaald. Van het extra kwaliteitsbudget dat beschikbaar wordt gesteld, moet 85 procent naar het personeel gaan. Blijken de middelen niet goed besteed, dan worden ze teruggevorderd. Daarmee hoopt de minister te bereiken dat ouderen in verpleeghuizen meer tijd en aandacht krijgen.

Uiteraard sta ik achter die verdeling. Om een voorbeeld te geven: bij Cedrah is de formatie dit jaar fors uitgebreid. Daarbij is 90 procent van de extra fte’s naar meer zorgpersoneel gegaan. Ik vind juist dat de focus moet liggen op liefdevolle zorg van hoge kwaliteit en minder op de verdeling van het budget tussen zorg en overhead. Daarom zie ik liever dat ouderen kunnen wonen bij een organisatie met een wat hogere overhead, die echter wel gecombineerd wordt met goede zorg en een hoge klanttevredenheid, dan bij een organisatie die een lage overhead heeft, terwijl de zorg van mindere kwaliteit is en de klanttevredenheid laag is.

Het gaat in de kern niet over de omvang van de overhead, maar over de toegevoegde waarde die management en staf voor de klanten hebben! Hierom vind ik het afstraffen van organisaties vanwege de manier waarop zij het budget verdelen tussen zorg en overhead een gemiste kans. Trouwens, elke bestuurder wil dat er meer handen aan het bed komen en dat verpleeghuizen hiervoor extra geld krijgen, maar door het tekort aan personeel zijn die extra handen niet altijd haalbaar.

De bezuinigingen op de zorg in de achterliggende jaren hebben eraan bijdragen dat veel personeel de ouderenzorg heeft verlaten. Die mensen komen niet zomaar terug.

Als verpleeghuizen financieel worden gestraft terwijl ze simpelweg niet voldoende personeel kunnen krijgen, komen zij in een vicieuze cirkel terecht. Daardoor bestaat het risico dat bepaalde organisaties steeds verder wegzakken.

Liefdevol

De realiteit is overigens dat het gros van de verpleeghuizen gewoon goed presteert en aan de kwaliteitsnorm voldoet. Soms word ik er wat moe van dat politici en ambtenaren incidenten bij enkele verpleeghuizen uitvergroten en doortrekken naar andere verpleeghuizen. Het lijkt dan algauw over de hele sector te gaan en dat bevordert het imago van de ouderenzorg niet. Daardoor wordt het nog moeilijker om aan personeel te komen en gaat de zorg er juist op achteruit. Dit doet onrecht aan al die duizenden mensen die zich elke dag inzetten om liefdevolle kwaliteitszorg aan kwetsbare ouderen te geven. Dat is namelijk pas werken aan de waardigheid van mensen!

Tot slot geloof ik niet in een positief effect van afstraffen, maar veel meer in positief stimuleren. Laten we met elkaar onder de aandacht brengen hoe mooi en goed het is om te werken in de ouderenzorg. Daar hoort gepaste trots bij, zodat mensen zich inderdaad ”Thuis in een verpleeghuis” kunnen voelen!

De auteur is bestuurder van Cedrah.