Voor celibataire homo zijn geloof en gesprek onmisbaar
„Misschien ben ik wel de volgende.” Zo reageerde een homoseksuele jongere op het nieuwsbericht dat een refo die als celibatair levende homo bekendstond, is opgepakt op verdenking van zedenmisdrijven. „Misschien ben ik wel de volgende die het niet volhoudt om celibatair te leven.”

Gelukkig kennen wij de desbetreffende jongere goed genoeg om te weten dat het zo’n vaart niet zal lopen, maar toch... Dat het bericht over de verdachte reformatorische homo bij andere homo’s onzekerheid oproept, is voorstelbaar. Hoe reëel is het om als homo ervoor te kiezen als single te leven?
Te hoog gegrepen
Als die vraag bij homo’s niet bovenkomt, wordt hij wel gesteld door verschillende media. In een artikel van het Algemeen Dagblad suggereert Ruard Ganzevoort dat er bij de homo in kwestie mogelijk sprake is geweest van het verloochenen van zijn geaardheid, wat een gezonde seksuele ontwikkeling in de weg staat.
Als je zegt dat het celibaat te zwaar is, wat zeg je dan tegen alle ongetrouwde hetero’s?
Annemarie van Heijningen heeft het in een column in het Nederlands Dagblad over „lhbt+’ers voor wie het celibaat te hoog gegrepen is”. Ze schrijft over de homo uit het nieuwsbericht: „In elk geval blijken bekendheid, hoge verwachtingen en een lijf dat (net als de meeste lijven) naar aanraking hunkert, de perfecte ingrediënten te zijn voor een dubbelleven.”
Getrouwde hetero’s
Misschien hebben Ganzevoort en Van Heijningen in deze situatie wel gelijk, dat durven we niet uit te sluiten. Maar wat ons betreft trekken ze te snel conclusies. Want laten we goed beseffen: de desbetreffende homo is niet opgepakt omdat hij stiekem toch seks had met een man of omdat hij porno keek. Hij is opgepakt omdat hij verdacht wordt (er is nog geen uitspraak gedaan) van zedenmisdrijven! Dat is wat anders dan dat hij het celibaat niet volhield. Dat had hij tenslotte op een veel ‘veiligere’ manier kunnen oplossen. Er moet dus meer aan de hand zijn dan celibatair homo zijn. We weten niet wat dat is, wel weten we dat het zich bij sommige getrouwde hetero’s op dezelfde manier uit.
Zelfbeheersing op het terrein van seksualiteit is voor iedere christen een opdracht
Kortom, dat celibataire homo’s op seksueel terrein zondigen, hoeft ons niet te verbazen. Maar dat maakt een celibataire homo nog niet tot een potentiële bedrijver van zedendelicten, zelfs niet als dat celibaat zogenaamd opgelegd was. De jongere uit het begin van dit artikel hoeft dus niet bang te zijn dat hij zomaar „de volgende” kan zijn.
Onbeheersbaar
De betreurenswaardige situatie die in het nieuws is gekomen, weerhoudt Hart van Homo’s er ondertussen niet van om het celibaat voor te blijven houden als op z’n minst een serieuze optie. Het is geen onhaalbare levenswijze. Als je zegt dat het celibaat te zwaar is, wat zeg je dan tegen alle ongetrouwde hetero’s? Is dat voor hen ook ondraaglijk? Liefde kan niemand missen, goede relaties ook niet, maar de seksuele daad is niet een eerste levensbehoefte.
Het is nodig dat een single met anderen open kan praten over zijn seksuele gevoelens, begeerten en zonden
Laten we stoppen met praten over zogenaamde ”onbeheersbare seksuele begeerten”. Deze gedachte berust mede op een foute vertaling van 1 Korinthe 7:9 (zelfs in de Statenvertaling en de Herziene Statenvertaling). Daar staat in het Grieks niet: „als zij zich niet kunnen beheersen”, maar: „als zij zich niet beheersen”. Het is toch onvoorstelbaar dat Paulus seksuele begeerten zou omschrijven als mogelijk „onbeheersbaar”? Zelfbeheersing op het terrein van seksualiteit is voor iedere christen een opdracht.
Geloofsverbondenheid
Dat neemt niet weg dat seksuele onthouding moeilijk kan zijn. Wie zich geroepen voelt om hiervoor te kiezen, heeft daarom een paar dingen nodig. In de eerste plaats is het belangrijk dat hij of zij deze roeping aanvaardt als leiding van God. Zonder een persoonlijke geloofsverbondenheid met God en de Heere Jezus zal het niet of nauwelijks mogelijk zijn. Weten waarom je deze keuze maakt, voorkomt dat je van je stuk gebracht wordt zodra iemand er vragen bij stelt.
In de tweede plaats moet een single homo (of hetero) realistisch zijn. Een keuze voor celibatair leven betekent niet dat de seksuele gevoelens verdwijnen. Wat nodig is, is een gezonde omgang met verlangens: er niet door beheerst worden, maar ze ook niet ontkennen. Zelfbeheersing is een vrucht van de Geest (Galaten 5:22) en groeit in verbondenheid met Christus.
Ten derde is nodig dat een single met anderen open kan praten over zijn seksuele gevoelens, begeerten en zonden. Wat is er mooi en prettig aan zijn seksualiteit? Welke verleidingen zijn er? Is er ruimte voor zelfbevrediging? Wanneer is er sprake geweest van seksuele zonden en hoe zijn die voortaan te voorkomen? Dat vraagt dus om een vriend die eerlijk en kritisch durft te zijn. En misschien wel vooral: om ruimte om hier samen voor te bidden! Want vanzelf gaat het allemaal niet. Maar leven als single blijft een waardevolle levensbestemming in het Koninkrijk van God.
Ds. Willem Jan van de Velde en Herman van Wijngaarden zijn respectievelijk bestuurslid en medewerker van Hart van Homo’s.