Ds. Prins woont in een bungalow aan de voet van de dorpskerk. Het was een kleine vijftig jaar geleden niet te voorzien dat hij in een pastorie terecht zou komen. Hans was na het behalen van het diploma van de lagere technische school (lts) en een studie als analist, als laborant bij Melkunie in Woerden aan de slag gegaan en dacht beslist niet aan het predikantschap.

Dat veranderde vanaf het moment dat hij in de gereformeerde gemeente van Woerden onder de prediking van ds. J. M. Kleppe „tot geloof en bekering kwam en vluchtte tot de Heere Jezus Christus en Zijn gerechtigheid en heiligheid. Toen stroomde de liefde van God in mijn hart en veranderde ik radicaal.”

Hans Prins ging evangeliseren op Hoog Catharijne in Utrecht. Toen hij daarvan op een keer thuisgekomen was kwam, op een zaterdagavond in 1983, de tekst uit 2 Timotheüs 4:5 naar hem toe: „Maar gij, wees wakker in alles, lijd verdrukkingen; doe het werk van een evangelist, maak, dat men van uw dienst ten volle verzekerd zij.”

Hij dacht dat hij evangelist moest worden en meldde zich daarvoor aan bij de Gereformeerde Gemeenten. Zijn weg liep anders. Hij werd kerkelijk werker in de hervormde gemeente van Sint-Annaland. Dat was „niet altijd even eenvoudig”, vooral omdat hij maar voor een halve weektaak benoemd was en al gauw theologie ging studeren aan de universiteit in Brussel. „De Heere heeft erin voorzien. Hij heeft mij en mijn gezin onderhouden. Ik kreeg –voor mij onverwacht– een gouden handdruk mee van Melkunie en in Sint-Annaland waren telkens weer mensen die me hielpen.” Als voorbeeld noemt hij dat een keer zelfs een envelop op de mat lag met een bedrag dat precies genoeg was om een nogal prijzige reparatie aan de auto te betalen.

Na tien jaar universitaire studie werd hij predikant. In Randwijk heeft hij het predikantschap geleerd, mede door de „opbouwende gesprekken” met de kerkenraad en gemeenteleden.

De volgende gemeente waar ds. Prins kwam, Ederveen, verkeerde in moeilijke omstandigheden door het uiteengaan van de gemeente ten gevolge van de kerkscheuring binnen de Nederlandse Hervormde Kerk. Hij was daar door prediking en pastoraat „helend tot zegen; jongeren en ouderen kwamen tot geloof en verdieping.”

Ds. Prins gaat in Ouderkerk aan den IJssel met vervroegd emeritaat. „Ik heb 48 jaar gewerkt. Door bepaalde omstandigheden neem ik nu afstand”, zegt hij ervan. „Ik heb door het Woord van God en door gebed helderheid gekregen. Ik hoop ’s zondags te blijven preken en doordeweeks te dienen in Gods Koninkrijk.”

De hervormde predikant heeft altijd oog gehad voor het onderwijs. Dat was al zo in Sint-Annaland, waar hij godsdienstles gaf op de openbare school, en ook in Ederveen, waar hij startte met catechisatie voor leerlingen van de groepen 7 en 8 van de basisschool.

Catechismus

In dat dorp en in Ouderkerk gaf hij ook huwelijkscatechese. „Dat is tegenwoordig meer dan ooit nodig gezien de vrijblijvendheid van de relaties in de huidige maatschappij. De Bijbel geeft heel wat richtlijnen voor het huwelijk: over communicatie, seksualiteit, gezinsvorming en het elkaar bijstaan in goede en kwade dagen.”

Ds. Prins hecht aan de behandeling van de Heidelbergse Catechismus in de tweede dienst. „Die besteedt aandacht aan alle facetten van het geloofsleven. Daardoor worden predikanten gedrongen om ook te preken over onderwerpen die ze zelf én de gemeente niet zo snel zouden kiezen, maar die de gemeente wel nodig heeft.” Hij vindt het daarbij van belang dat de lijnen doorgetrokken worden naar de actualiteit.

Het belangrijkste van de prediking vindt ds. Prins het „wijzen op het Lam van God Dat de zonde van de wereld wegneemt en hoe men dat Lam mag omhelzen in het geloof tot rechtvaardiging en heiligmaking. De ontdekking aan de zonde en de schuld is daarbij heilzaam, anders krijg je goedkope genade. Het evangelie is wel gratis maar niet goedkoop.”

Die genade is radicaal, aldus ds. Prins, die een verhaal vertelt, dat hij las van een man die naar het strand ging. „Bij eb zag hij de restanten van een schip liggen. Bij vloed waren ze onder water verdwenen. Op een keer zag hij dat het wrak werd meegesleurd door hoge golven, de zee in. Zo worden onze zonden in de diepte van de zee geworpen.”

Levensloop ds. J. Prins

Johannes (Hans) Prins werd op 4 oktober 1956 in Rotterdam geboren. Hij ging na de lagere technische school (lts) aan het werk bij Melkunie te Woerden. In 1993 werd hij pastoraal werker te Sint-Annaland en begon hij de studie theologie, eerst aan de universiteit van Brussel, daarna in Utrecht. Ds. Prins deed in 2003 intrede in de hervormde gemeente van Randwijk. Daarna volgden Ederveen (2007) en Ouderkerk aan den IJssel (2015). Op 1 november ging hij met vervroegd emeritaat. Het echtpaar Prins heeft vijf kinderen en vijf kleinkinderen.