Recensie: Gerben Mourik improviseert over de psalmen
Deze dubbel-cd van Gerben Mourik vanuit de Grote Kerk van Dordt heeft een interessante tweedeling.
De eerste cd bevat zes „liturgische improvisaties”: stukken van bescheiden omvang die getuigen van zowel ideeënrijkdom als aangename beknoptheid. Psalm 95 en 71 hebben een Engels getint idioom, licht dissonant à la Howells, bezonken en beschouwend. De prachtige dans over Psalm 119 is een laatromantisch scherzo in Franse sfeer, met bescheiden, subtiel flonkerende kleuren. Wat gebeurt hier veel! De variaties over Psalm 110 zijn Hollands rechttoe, rechtaan, de Suite over Psalm 105 is als een speels concerto in Italiaanse smaak, zoals Walter ze ooit bewerkte.
De „concertante improvisaties” van cd 2 hebben veel meer symfonische allure, en laten de karakteristieken van het Kamorgel daarmee grootser klinken. De vogelgeluiden in parallelle bewegingen in de Invocazione over Psalm 143 refereren aan Messiaen en Tournemire. Een bijzonder avontuurlijke invalshoek voor deze klankimprovisatie, opgeluisterd met boeiende harmonieën. Psalm 112 wordt gegoten in een robuuste en virtuoze sonate, wortelend in het Frankrijk van Guilmant en Widor maar met een onmiskenbaar eigen toets, in flinke tempi: niet gehaast, wel heel voortvarend en trefzeker. Mourik sluit af met een vijfdelige symfonie. Pas in het slotdeel, carillon en koraal Psalm 149, een swingende toccata, ontplooit het orgel zich volledig, waarbij de wat stugge melodie door Mourik her en der slim wordt getransformeerd.
Deze cd’s met eigentijds doorwaaide, oor- en blikverruimende psalmparafrases doen veel wat onder de vlag van ”improvisaties” wordt uitgebracht vergroezelen tot de spreekwoordelijk bijbehorende schuit.
Psalmen – Gerben Mourik improviseert – Grote Kerk Dordrecht; VITA recordings (201801); 2-cd; € 24,95; bestellen: www.gerbenmourik.nl