Trump zal belangen Verenigde Staten altijd vóór die van Israël stellen
Het zal niet makkelijk zijn een regeringsleider te vinden die meer teleurgesteld is in Donald Trump dan de Israëlische premier Netanyahu. Voor de beëdiging van Trump zette Netanyahu alle kaarten op de nieuwe president. Obama was, volgens hem, een vijand van Israël gebleken door in de Veiligheidsraad een resolutie over het nederzettingenbeleid van Israël niet te blokkeren. Maar met Trump zou er eindelijk een president in het Witte Huis komen die in alle opzichten koos voor Israël. Lees: voor de politiek van de regering van premier Netanyahu.
Maar toen kwamen de teleurstellingen.
De eerste was dat de Amerikaanse regering bepaald geen haast maakt met het verhuizen van de ambassade van Tel Aviv naar Jeruzalem. Er wordt gepraat, maar dat is het voorlopig ook wel.
De tweede was dat Trump in een officiële verklaring op de internationale herdenkingsdag van de Holocaust de Joden niet noemde. Hij leek daarmee het Joodse volk los te willen pellen van de Holocaust.
De derde klap was de ergste. Het Witte Huis uitte vrijdag kritiek op uitbreiding van de nederzettingen. En dat een paar uur nadat Netanyahu had aangekondigd duizenden huizen in de betwiste gebieden te willen bouwen.
Wat deed Netanyahu verkeerd?
In de eerste plaats heeft hij geen rekening gehouden met de onberekenbaarheid van Trump.
In de tweede plaats heeft hij steun voor zijn beleid aangezien voor een diepe liefde van Trump voor Israël en het Joodse volk.
En in de derde plaats heeft hij geen rekening gehouden met het feit dat Trump altijd zichzelf en de VS op de eerste plaats zet.
Wat het eerste betreft: dat zou ook zomaar weer in zijn voordeel kunnen uitpakken. Doordat Trump ineens weer wel met een steunverklaring aan het nederzettingenbeleid komt, bijvoorbeeld.
Het tweede is erger. Trump ziet Israël als een belangrijk land in zijn strijd tegen de islam. Maar dat hij zo ontzettend veel liefde koestert voor het Joodse volk op zich, is nog niet echt bewezen. Het niet noemen van de Joden tijdens een herdenking van de Holocaust is wat dat betreft een veeg teken.
Wat de derde vergissing betreft: Trump zal in zijn beleid richting Israël niets doen wat niet goed is voor hem of zijn regering. Blijkbaar ziet Trump een tweestatenoplossing nog steeds als dé oplossing voor de problemen in het Midden-Oosten. En als dat de oplossing is, dan zijn meer nederzettingen een probleem.
Als in de toekomst blijkt dat Trump hem niet altijd steunt, krijgt Netanyahu het in eigen land heel lastig. Zo eisen rechtse politici in zijn regering op z’n minst uitbreiding van de nederzettingen. En het liefst willen ze de Palestijnse gebieden –Judea en Samaria zoals ze het noemen– helemaal annexeren.
Omdat Netanyahu zich heeft uitgeleverd aan Trump en zich eigenlijk niet meer tegen diens beslissingen kan verzetten, zou Trump weleens de president kunnen worden die veel invloed krijgt op de ontwikkelingen in het Midden-Oosten. Maar dan wel een invloed die Netanyahu en de zijnen niet altijd welgevallig is.
