Ondertussen zijn de onderzoeken die duidelijk maken dat steeds minder mensen weten waar het met Goede Vrijdag en Pasen over gaat, legio. Veel verder dan de eieren en de paashaas komt de meerderheid van de Nederlandse bevolking niet.

Tegelijk zijn er ook miljoenen mensen die helemaal niet met hun hoofd bij het voorjaar zijn, maar verteerd worden door verdriet. Wie denkt aan de ramp met de MH17 en het massale rouwbeklag dat er in ons land op die gebeurtenis volgde, weet dat ons leven ongelooflijk kwetsbaar is. Het is een handbreed gesteld, zegt de Bijbel.

Kort geleden was er die afschuwelijke gebeurtenis met het vliegtuig van Germanwings. Wie denkt aan de nabestaanden van de mensen die daarbij zijn omgekomen, voelt iets trillen in z’n binnenste.

Wie zich even verplaatst in de ouders van de co­piloot die mogelijk de veroorzaker was van die ramp, voelt een echo van een pijn die voor een mens bijna ondraaglijk is. Een zoon verliezen, is afschuwelijk. Maar de wetenschap dat die zoon mogelijk ook verantwoordelijk is voor de dood van 149 anderen, is niet te dragen.

En dan is er nog het lijden in kleiner verband dat groter kan zijn dan wat ook. Een lege plaats in het huwelijk, in het gezin, in de familie- of vriendenkring. Ziekte, pijn, verdriet.

Vandaag is het Goede Vrijdag. Als christenen staan we dan stil bij het lijden en sterven van Jezus Christus. Vrijwillig nam Hij de schuld op Zich en liet Hij Zich hangen aan een kruis. Niemand kan zich indenken wat dat voor een lijden geweest is.

Op een dag als vandaag gedenken we allereerst Zijn plaatsvervangend lijden, dat van een principieel andere orde is dan het lijden van ons mensen. Dat sluit het meeleven met mensen die lijden echter niet uit. Lichamelijk, psychisch. Mensen die in de war zijn, verdwaald in hun eigen leven soms. Mensen die in de klem zitten van de angst. Bang voor het leven, bang voor anderen. En soms ook bang voor zichzelf. Voor de eigen gedachten en alles wat woelt in hoofd en hart. Gedachten die onmogelijk het zwijgen opgelegd kunnen worden. Omdat ze steeds weer de kop opsteken. Juist als het stil wordt en donker.

Jezus hing op Golgotha in de totale Godverlatenheid. Zijn Vader zweeg toen Hij tot Hem riep. Hij hoorde niet, maar liet duisternis neerdalen over de heuvel waarop Zijn Zoon aan het kruis hing.

Lichamelijk lijden is vreselijk. Wie gezond is, kan zich daar geen voorstelling van maken.

Psychisch lijden kan ontzaglijk diep zijn. Niemand mag daar lichtvaardig en gemakkelijk over praten.

En toch geloven we dat ons lijden nooit zo diep zal zijn als het lijden van Hem van Wie we belijden dat Hij de Messias van Israël is, de Redder van zondaren. Dat mag, hoe moeilijk het ook is, troost geven.

Lees ook in Digibron:

De klacht van Sions lijdende Borg - meditatie van wijlen ds. T.M. van Dijk n.a.v. Psalm 22:7 (De Saambinder, 27-02-2014)

Geen tragedie maar triomf - meditatie van ds. P.L.D. Visser n.a.v. Joh. 19:30m (De Wekker, 30-03-2012)

Christus’ plaatsbekledend lijden - meditatie van ds. M. Krijgsman n.a.v. Jesaja 53:5 (De Wachter Sions, 07-04-2011)

Golgotha en de laatste woorden van Jezus - meditatie van ds. J. Harteman n.a.v. Lukas 23:46a (De Waarheidsvriend, 28-03-2002)