Zondag 26 februari – 2

’s Avonds maak ik de dienst mee in Keble College Chapel. Leonard hoeft niet te spelen, hij zingt mee in het koor. Richard, de junior organ scholar, verzorgt de orgelbegegeleiding – voorzover die nodig is, want in de lijdenstijd wordt veel a capellakoormuziek gezongen.

Keble staat bekend om z’n hoogliturgische diensten, maar ook dat is relatief: vergeleken met de dienst ’s morgens in Pusey valt het nog wel mee. Het koor zingt muziek van Byrd en Duruflé, dezelfde componisten als in Pusey, maar andere stukken. Vooral Duruflé vond ik bijzonder mooi.

In Keble komt het zo nu en dan voor dat de preek door een niet-theoloog wordt gehouden. Zo ook vandaag: dr. Mark Philpott is een historicus, hoogleraar op het gebbied van middeleeuwen en renaissance, een gewichtig figuur (ook letterlijk). Ook hij heeft het over het woestijnleven: dat krijg je als er met leesroosters wordt gewerkt. Hij trekt een lijn naar het kloosterleven: ook een vorm van afzondering. Als ik hem goed begrijp, is hij daarover niet onverdeeld positief.

Ook hier is na de dienst een samenzijn met de kerkgangers. Vervolgens gaan we naar de eetzaal voor het diner. Als openingsgebed zingt het koor de Grace, de zegenbede. Dat gebeurt vanaf een galerij boven de Hall. Richard dirigeert vandaag; hij nodigt me uit om mee te gaan naar boven en de Grace mee te zingen in het koor.

Het eten is voortreffelijk! Om de spijsvertering te bevorderen, maak ik nog een avondwandelingetje als afscheid van Oxford: morgen vertrek ik naar Londen.