Ds. B.L.C. Aarnoudse met emeritaat: Oog voor mensen aan de rand
Hij werkte in het speciaal onderwijs en had tijdens zijn predikantschap oog voor mensen aan de rand van de samenleving. Deze maand nam ds. B.L.C. Aarnoudse in verband met vervroegd emeritaat afscheid van de christelijke gereformeerde kerk van Doornspijk.
„Wie roemt, roeme in de Heere,” zegt de predikant in zijn woning aan de rand van Doornspijk. Dat neemt niet weg dat God mensen gebruikt. Twee mensen stonden aan het begin van het geestelijke leven van de predikant, vertelt hij. De ene was zijn opa Van der Klooster. „Als kind zat ik bij hem op schoot. Dan pakte hij de Bijbel met de platen van Rembrandt en vertelde erover. Hij stierf toen ik zeventien was. Zijn heengaan en begrafenis maakten een onuitwisbare indruk op me.”
De andere persoon was ds. M.C. Tanis. „De predikant uit Sliedrecht preekte vaak in de kerk van Oud-Vossemeer. Na de dienst dronk hij dan koffie bij ons thuis. Zijn prediking maakte veel indruk op me. Toen ik jong was, ben ik naar hem toe geweest, omdat ik liep met een zeker roepingsbesef. Ik ben hem nog steeds dankbaar voor wat hij toen gezegd heeft.”
Aarnoudse ging het onderwijs in. Hij werd eerst groepsleerkracht in Drachten en vervolgens diende hij het speciaal onderwijs in Barendrecht. Hij voelde zich er op zijn plaats en dacht dat hier zijn bestemming lag. Zijn weg liep anders.
Doorbraak
De doorbraak in zijn geestelijk leven kwam in 1989 tijdens een vakantie in Duitsland, vertelt de predikant. Door een bordje in de slaapkamer met de tekst uit Johannes 14:6: ”Ich bin der Weg und die Wahrheit und das Leben”. Ds. Aarnoudse: „De eerste keer dat ik aanging aan het Heilig Avondmaal was onvergetelijk. Efeze 2 –„dood door de misdaden en de zonden” en „mede levend gemaakt met Christus uit genade”– sprak krachtig. Wie zijn leven verliest, zal het behouden. Het geeft een intense vreugde en vrede als je je leven mag verliezen in Christus.”
Kort daarna kwam het besef van roeping tot het ambt terug. „Toen de Heere me in datzelfde jaar krachtig riep, was ik onwillig. Ik herkende de bezwaren van Mozes en durfde het niet aan. Maar de Heere zei dat Hij raad zou geven en Zijn oog op me zou zijn. Alle bezwaren verdwenen.”
Aarnoudse begon aan zijn vooropleiding in Utrecht. Na de propedeuse daar vervolgde hij de studie aan de Theologische Universiteit Apeldoorn. Vanwege eerdere scholing hoefde hij in het tweede jaar slechts een deel van het programma te volgen.
Drijfveer
Met zijn intrede in Meerkerk in 1999 werd zijn roeping kerkelijk bevestigd, vertelt de predikant. „De preek was vanuit Kolossenzen 1:27-28, over Christus de Hoop van de heerlijkheid. „De verkondiging van Christus was de drijfveer van Paulus en dat was het ook bij mij. Ik heb in Gods kracht mogen werken en zou het de apostel na willen zeggen liever in mijn zwakheden te roemen dan in mijn kracht. Bij het achterom zien, zie ik ook veel tekorten.”
Ds. Aarnoudse diende twee gemeenten: Meerkerk in de Alblasserwaard en Doornspijk op de Veluwe. In beide gemeenten heeft hij profijt gehad van zijn onderwijsachtergrond. „In de prediking leg ik graag uit en het doet me goed om nu nog belijdeniscatechisatie te geven.”
„Afgelopen Kerst benoemde ik bijvoorbeeld de duisternis – niet alleen van de zonde, maar ook van de onwetendheid. Als je de weg niet weet en ergens moet zijn, heb je licht en aanwijzingen nodig om te komen waar je naar toe wilt. Dat is geestelijk ook zo: mensen leven van zichzelf in de duisternis. Christus is het Licht der wereld en maakt mensen tot kinderen des lichts, al zien ze zichzelf vaak zo niet.”
Drugs
Net als in het onderwijs had ds. Aarnoudse in het pastoraat oog voor hen die het moeilijk hadden. „In een van mijn gemeenten heb ik bijvoorbeeld langdurig contact gehad met een jongeman die verslaafd was aan drugs en die toch zijn christelijke verleden niet kon vergeten. Toen de politie hem arresteerde, nam hij zijn Bijbel mee naar de cel. Die jongeman is van de drugs afgeraakt en is belijdeniscatechisatie gaan volgen. Het is een wonder als de Heere je daarvoor wil gebruiken”.
Ds. Aarnoudse deed in Doornspijk ook mee met een project over zorgmijding dat werd opgezet door een huisarts. „Ik ben hier vanaf het begin bij betrokken geweest en heb er met veel vreugde aan meegewerkt. Tijdens preken, die in alle Doornspijkse kerken op dezelfde zondag over hetzelfde onderwerp gingen, stelden we onderwerpen aan de orde als omgaan met verlies, seksualiteit en de relatie tussen ouders en kinderen.”
Aan het slot van het gesprek zegt ds. Aarnoudse, zichtbaar geroerd, het een wonder te vinden het werk als gemeentepredikant te hebben mogen doen. „Wie roemt, roeme in de Heere.”
