Het was een serieuze taak, die me het idee gaf voor vol te worden aangezien. Uiteindelijk moest het leiden tot een braadpan vol aantrekkelijk ogende en smakelijke gehaktballen. En mijn moeder dacht dat ik dat wel kon! Tegelijk vond (en vind) ik het een vies werkje. De koude, weke, bloederige vleesmassa waar je in moet grijpen, het rauwe ei dat tussen je vingers door glibbert, de plakkerige, vettige laag op je huid die je er alleen met warm water en zeep af krijgt. Maar hoe draai je de kraan open zonder de knoppen te besmeuren als je met twee handen gehaktballen hebt gedraaid?

Vanwege die vieze vingers ga ik gehaktballen een beetje uit de weg. Ik vind ze best smakelijk, maar het komt er zelden van om ze zelf te maken. Het was daarom ook al lang geleden dat er gehaktballetjes in tomatensaus op het menu stonden. Traditioneel wordt daar half-om-halfgehakt voor gebruikt: dat geeft een wat smeuïger resultaat dan met alleen rundvlees. Ik kookte er spaghetti bij. Maar met gewone pasta gaat het ook. Er zit behoorlijk veel groente in de saus. Wie dat wil kan er nog een salade bij maken.