De inspiratiebron voor deze taart is een eetervaring in een Turks familierestaurantje in Londen. Ik at er bij wijze van late lunch of vroege avondmaaltijd een bord met mezze (koude hapjes: rauwkost, yoghurt, pittige bulgursalade, kikkererwtenpuree) en een flink stuk hartige taart. Dat laatste smaakte naar meer: krokant deeg met een vulling van spinazie en zoutige kaas. Een combinatie om te onthouden.

Toen we na het eten wegliepen stond een van de dames van het restaurantje aan een werktafel te goochelen met vellen deeg, zakken gewassen spinazie en kruimels feta. Altijd leuk, zo’n kijkje in de keuken. Opeens begon het me te dagen: zij was zo’n taart aan het maken.

Thuisgekomen ging ik online op onderzoek uit. Volgens het handgeschreven bordje in de vitrine at ik börek met spinazie en feta. Maar gewoonlijk worden daar gebakken en gevulde rolletjes deeg mee bedoeld: een soort snack. Wat ik voorgeschoteld kreeg lijkt meer op spanakopita, een gerecht uit de Griekse keuken. Maar er is niets op tegen om het gewoon spinazietaart te noemen.