Vader en zoon Den Hertog: de boeren van De Mekkerstee

In de winkel is het dringen, voor het schap met vers ijs heeft zich een forse rij gevormd. Tussen Veluwse en Achterhoekse dialecten klinkt ook veel Duits. Zelfs Belgische en Franse gasten weten de boerderij in Ouddorp te vinden.

Op een zonnige dag in de derde week van juli is het al behoorlijk druk in De Mekkerstee. Veel toeristen brengen een bezoekje aan de grote boerderij met stallen voor 650 melkgeiten en 150 opfokgeiten aan de rand van de bekende badplaats op Goeree.

Vorig jaar bezochten tussen de 80.000 en de 90.000 mensen de geiten. Daarmee is de boerderij op het voormalige eiland een belangrijke trekpleister bij regenachtig weer. Het leidt op topdagen tot grote drukte in het restaurant, de winkel en niet te vergeten de parkeerplaats. Piet den Hertog wijst op de geparkeerde auto’s vlak bij de gebouwen. „Dit najaar gaan we ons buigen over mogelijkheden voor meer parkeerplaatsen. Ook proberen we extra ruimte in de winkel te creëren.”

Niet verwonderlijk, want de verkoop in winkel en restaurant is uitgegroeid tot een belangrijke inkomstenbron. Het meeste geld dat nodig is om de zorgboerderij te exploiteren, komt binnen via de verkoop van biologische geitenkazen.

Warm onthaal

Piet den Hertog groeide op in een omgeving waarin mensen met problemen altijd een warm onthaal werd bereid. „Het zit een beetje in de genen”, zegt hij, verwijzend naar zijn vader Willem den Hertog. Diens bedrijf kreeg landelijke bekendheid onder de naam Den Hertog IJs.

Piet, die ook in het ijs werkzaam was –„er was thuis zo veel werk”– wilde diep in zijn hart het liefst boer worden. Daarnaast trok de omgang met mensen met beperkingen hem aan. „Het is prachtig om hen te zien opbloeien. Het doet me wat als ik mensen met een glimlach zie komen en met een nog bredere glimlach zie vertrekken.”

In 1999 greep hij zijn kans. In samenspraak met de Stichting Pensionhuizen van de Gereformeerde Gemeenten werd er in Ouddorp de zorgboerderij gebouwd. „Veel mensen verklaarden ons voor dwaas. Geiten, wat moest je daar toch mee? De Mekkerstee had er de eerste jaren tachtig. En dan een biologische boerderij en gehandicapte deelnemers en mensen met psychiatrische beperkingen. Nee, dat kon niks worden.”

Later kwamen de deelnemers via de stichting Onderdak, nog weer later via Eleos. Toen de ggz-instelling de dagactiviteitencentra tijdens een reorganisatieronde afstootte, ging Den Hertog zelfstandig verder. Nog steeds heeft hij wekelijks zo’n 65 zorgvragers over de vloer. Die komen nu, in dagdelen, samen met twee begeleiders van de stichting Sjaloom Zorg uit Dirksland naar De Mekkerstee. „Ik had het voorrecht dat de grond en de panden al mijn eigendom waren. Daardoor konden de veranderingen vrij vlot en zonder al te veel problemen worden doorgevoerd.”

Toen Piet merkte dat Lauran belangstelling had voor de geitenhouderij, het goed kon vinden met de deelnemers en wel fulltime het boerenbedrijf in wilde, kwam zijn zoon in 2012 in het bedrijf. De veestapel werd met een nieuwe stal en 300 geiten uitgebreid. „Tot die tijd deed ik heel veel zelf.” Langzamerhand veranderde De Mekkerstee in een echt familiebedrijf. Laurans echtgenote staat aan het hoofd van het cateringteam, een schoonzoon heeft de kaasmakerij onder zijn hoede. Een andere zoon, een schoondochter en Piets echtgenote helpen in drukke tijden ook mee.

Piet en Lauran zijn de boeren in het bedrijf, dat –naast de zorgdeelnemers– elf werknemers op de loonlijst heeft staan. Lauran nam zijn vader de geiten uit handen, hoewel Piet nog steeds op zondag tussen de kerkdiensten door de geiten melkt. Lauran voert dan de dieren. Gezamenlijk halen ze de grasoogst van de 28 hectare met grasklaver ingezaaide grond rondom de boerderij binnen. „We werken heel veel samen”, aldus Lauran.

Geen tijd voor hobby’s

Lauran gebruikt met succes zijn specifieke kennis van de geiten voor fokprogramma’s, die erop zijn gericht de melkproductie per geit te verhogen. Hij schat dat de opbrengst de afgelopen jaren met zo’n 20 procent is toegenomen, 300 liter extra per geit.

Twee keer daags brengt Lauran de geiten naar de melkmachine en legt ze handmatig aan. „Dat kost zeker tweeën half uur per keer.” Daarnaast moet er worden gevoerd, gestrooid en de stallen worden schoongehouden. Die krijgen extra aandacht omdat bezoekers dagelijks door het bedrijf wandelen. „Een of meer deelnemers helpen me wel, maar ik ben zelf verantwoordelijk.”

En dan is er nog het seizoenswerk, zoals oogsten. Lauran geeft aan tussen de zestig en de tachtig uur per week bezig te zijn in het bedrijf. Tijd voor hobby’s is er daardoor niet meer. „Vroeger fokte ik konijnen en kippen voor tentoonstellingen, maar daarmee ben ik gestopt. Ik kom er echt niet aan toe.”

Hetzelfde geldt voor zijn vader, die gaandeweg een deel van het boerenwerk inleverde voor het ondernemerschap. „De combinatie met zorg is natuurlijk best bijzonder.”

Het vooruit helpen van mensen met beperkingen, daar draait het om. „Zo kwam er een jongen die in het begin alleen maar pallets kon stukslaan. Gaandeweg ging het beter met hem. We hebben een educatieve hoek met pluimvee. Dat is nu zijn afdeling. Hij is enorm gegroeid.”

Karakter

Beiden geven ze aan er niet rouwig om te zijn dat er geen tijd voor andere activiteiten overblijft. „Eigenlijk hebben we geen baan, maar is dit ons leven.” Piet: „We hebben voor een groot deel hetzelfde karakter, ik herken in Lauran veel van mezelf.”

Lauran beaamt dit, maar voegt er wel aan toe dat zijn vader veel meer een prater is dan hij. Piet: „Ik was vroeger ook veel stiller en meer op de achtergrond bezig. Dat is pas veranderd toen ik mij meer als ondernemer moest opstellen.”

Dankzij de sterke belangstelling voor geitenkaas en biologische producten lukt het om het bedrijf winstgevend te laten zijn. „We produceren nu 600 ton eigen melk per jaar. Voor de 4 miljoen liter die we verwerken kopen we een deel in, onder meer van enkele andere biologische bedrijven.”

De afzet begon toen een kaasgroothandel belangstelling toonde. „Nu worden de kazen overal in Europa verkocht en zelfs in de VS. Met zorg bereid, staat er op ons eigen Mekkersteeproduct. Die zorg is dubbel. Het gaat niet alleen om het product, maar ook om de zorg voor de medemens met een problematiek.”

Vader en zoon ervaren de voorspoed als gekregen. „De Heere heeft het werk willen zegenen”, zegt Piet. Toch zijn er momenten dat hij de drukte als enigszins knellend ervaart. „Er zijn belangrijker zaken in het leven. Naarmate je ouder wordt, besef je dat steeds meer.”

Piet den Hertog

Piet den Hertog (52) is eigenaar van geitenboerderij, kaasmakerij en zorgplek De Mekkerstee. Den Hertog groeide op in Dirksland en volgde in Middelharnis de middelbare school. Hij leerde voor bakker-kok en belandde al jong in het ijsbedrijf van zijn vader Willem den Hertog. Korte tijd bezat Piet den Hertog een logistiek bedrijfje. In 1999 verrezen onder zijn supervisie de eerste gebouwen van De Mekkerstee. Op de boerderij werken onder meer 65 deelnemers met een verstandelijke of psychiatrische beperking.

Den Hertog is gehuwd en heeft vijf kinderen: vier zoons en een dochter. Hij is aangesloten bij de gereformeerde gemeente in Ouddorp.

Lauran den Hertog

Lauran den Hertog (26) is de middelste in het gezin van Piet den Hertog. Hij is sinds 2012 fulltimegeitenboer op De Mekkerstee. In Barendrecht volgde hij de opleiding agrarische techniek. Hij werkte enige tijd bij een veehouder annex loonbedrijf. Dankzij zijn uitgekiende fokprogramma’s is de melkopbrengst van de geiten de laatste jaren zeker met een vijfde gestegen.

Lauran is gehuwd, heeft een dochtertje en is net als zijn vader aangesloten bij de gereformeerde gemeente van Ouddorp.

Zomerserie Vader en zoon

Deel 3: Piet en Lauran den Hertog. Volgende week vrijdag vader Joël en zoon Manuel Voordewind.

Vader en zoon Den Hertog: de boeren van De Mekkerstee

Economie

RD.nl in uw mailbox?