Leerlingen van een openbare basisschool rondleiden door de historische Dorpskerk in Kinderdijk. Ds. Van Lingen doet het jaarlijks met vreugde. „Het is mooi om de vragen van de kinderen te beantwoorden. Ik probeer ook altijd iets van het Evangelie met hen te delen.”

De predikant, die eind oktober 25 jaar in het ambt stond, vertelt er enthousiast over, in de pastorie die zich bevindt aan het eind van een doodlopende weg. Vanuit zijn studeerkamer heeft hij zicht op weilanden met koeien. In een sloot zwemmen enkele zwanen voorbij.

Anthon van Lingen wordt geboren in Zeist, waar zijn ouders lid zijn van de gereformeerde gemeente. Als hij drie jaar is, verhuist het gezin naar Vreeswijk, waar het zich aansluit bij de hervormde gemeente. Hij vertelt hoe zijn moeder „krachtdadig tot geloof is gekomen. Ze had veel moeite met de toe-eigening van het heil. In een nacht sprak God tot haar onder visionaire omstandigheden. De volgende dag vertelde ze dat aan tafel aan mijn vader. Als kind hoorde ik dat. Onvergetelijk. Vanaf dat moment getuigde mijn moeder vrijmoedig en ging ze aan het avondmaal.”

Schipperskinderen

Als tiener is hij bezig met de vraag „waar God mij wil plaatsen in de maatschappij.” Uiteindelijk besluit hij de pedagogische academie te gaan doen. Met medestudenten op de Driestar in Gouda heeft hij gesprekken over het geloof. Gaandeweg wordt het verlangen sterker om predikant te worden.

Na de pabo gaat hij eerst aan de slag op het reformatorische internaat voor schipperskinderen in Krimpen aan den IJssel. Later wordt hij docent godsdienst aan het Driestar College in Gouda. Intussen volgt hij de hervormde catechetenopleiding, waarna hij aan de Universiteit van Amsterdam theologie gaat studeren. Eind oktober 1997 bevestigt ds. C. Blenk hem als predikant van de hervormde gemeente in Oude-Tonge. „Het dorp was verdeeld in drie segmenten: socialisten, rooms-katholieken en hervormden. Tijdens een rondleiding in de rooms-katholieke kerk wees men mij met blijdschap op een gebrandschilderd raam met een afbeelding van onze hervormde kerk.”

De bevolking van Oude Tonge ziet hem als „de dorpsdominee.” Typerend noemt de predikant het moment dat zijn vrouw bijna ging bevallen. „De zich atheïstisch noemende huisarts belde naar het ziekenhuis. Aan het eind hoorde ik hem zeggen: Ze is de vrouw van onze dominee.”

De predikant ziet terug op een goede tijd in Oude Tonge. „Ik heb er fijn gewerkt, maar kreeg er wel eens te horen dat mijn preken voor de gemeente pittig waren.”

Voetbal

In Kinderdijk-Middelweg, waar ds. Van Lingen sinds 2003 werkzaam is, zijn de verhoudingen anders dan in Oude Tonge. „Hier hoor je óf bij de kerk óf bij de voetbalvereniging, al is er ook een aantal mensen dat beide weet te combineren.”

De predikant richt zich in zijn werk niet alleen op gemeenteleden. Zo werkt hij mee aan programma’s van de lokale omroep. Ook geeft hij een periode catechisatie aan Koerdische vluchtelingen uit Syrië. „Ze waren officieel moslim, maar zoekers naar de God der liefde.” In 2020 doopt hij vijf Koerdische volwassenen en drie kinderen.

Gevraagd naar veranderingen in de achterliggende 25 jaar zegt ds. Van Lingen: „Het wordt lastiger om gemeente te zijn op gereformeerde grondslag. We ademen in een klimaat van evangelicalisering en secularisatie. De invloed daarvan is merkbaar.”

Hij zegt „meer en meer onder de indruk te zijn geraakt van de Persoon van Christus. God werd Mens. Dat is een wezenlijke boodschap in deze geseculariseerde wereld. Velen noemen zich agnost en zeggen dat God Zich niet met de wereld bemoeit. Maar dan moet je de evangeliën eens lezen. God is Zelf Mens geworden en naar de aarde gekomen. Jezus Christus nam het woord en verkondigde het Evangelie. Zonder Hem heb je geen toekomst, maar met Hem heb je het leven.”

Conflicten

Van 2009 tot 2013 is hij lid van de synode van de Protestantse Kerk in Nederland (PKN), waarbij hij nu als secundus opnieuw betrokken is. Hij zegt dat dit werk hem na aan het hart ligt. „Ik doe graag mee in de volle breedte van de kerk en wil ook op de synode duidelijk maken hoe mijn standpunten te maken hebben met mijn relatie met de Heere Jezus. We moeten ons als kerk en als synode niet laten leiden door hypes, maar het Evangelie centraal stellen.”

Sinds 2019 is ds. Van Lingen voorzitter van het classicaal college voor het opzicht in Zuid-Holland. In die hoedanigheid heeft hij te maken met „de zwarte kanten van de kerk.” Zo houdt het college zich bezig met conflicten in gemeenten of situaties rond seksueel misbruik door ambtsdragers. „Vooral dat laatste raakt me. Soms vinden mensen het erg moeilijk om schuld te bekennen. Dat is heel verdrietig. Maar het omgekeerde komt ook voor: dat iemand zijn zonden belijdt.”

Kijkend naar de toekomst zegt ds. Van Lingen dat hij „qua karakter heel erg bezorgd” kan zijn. „De positie van de christenheid in ons land wordt bepaald niet sterker. De secularisatie en de afval gaan door.” Tegelijk ziet hij hoopvolle tekenen, bijvoorbeeld jonge proponenten die de gemeenten willen gaan dienen. „Ik hoop dat er ook in deze tijd nog velen geroepen worden om het Evangelie te verkondigen.”