Ds. Muller uit Bleskensgraaf pleit voor toenadering tussen kerken
„Hopelijk krijgt kerkelijke toenadering op plaatselijk vlak meer vorm in de toekomst. Doe dat op kleine schaal door elkaar te groeten op weg naar de kerk en door samen de Bijbel te lezen.”
Dat advies geeft ds. J. Muller, predikant van de hervormde gemeente in Bleskensgraaf, in de Alblasserwaard. Hij gaat zondag –4 mei– met emeritaat. In zijn huis aan de Graafstroom staan de dozen al ingepakt voor het naderende vertrek naar Hardinxveld-Giessendam.
De dagen voorafgaand aan zijn emeritaat waren hectisch. Op maandag 28 april promoveerde zijn vrouw Emmy aan de Radboud Universiteit in Nijmegen op een studie over wondcomplicaties na een operatie. Deze studie had zij uitgevoerd in het Radboudumc. Op diezelfde dag stond hij veertig jaar in het ambt. Aan dat jubileum is geen bijzondere aandacht besteed. De dienst zondag zal staan in het teken van zijn afscheid.
John Muller verloochent zijn Canadese afkomst niet. De kussens op de bank getuigen ervan. Toen hij drie was, verhuisde het gezin Muller naar Den Helder, waar het kerkelijk onderdak vond in de christelijke gereformeerde kerk. Het was een lange zoektocht voordat John „tot geloof kwam”. Een preek van de christelijke gereformeerde predikant ds. H.C. van der Ent zette hem stil, maar toch kreeg hij geen vrede. De doorbraak met de verlossing door Christus kwam later. „Kohlbrugge was bevrijdend voor me.”
Als jongen van een jaar of zeven wilde hij al dominee worden. Met een trouwerij zette hij een aantal kinderen op de trap en ging hij voor hen preken. Toen hij zestien was, kwam het verlangen om predikant te worden terug. „Tijdens de studie theologie is mijn roeping gegroeid”, zegt hij er nu over. „Na een tijd van zoeken ben ik in 1981 overgegaan naar de Nederlandse Hervormde Kerk en ben ik lid geworden van de hervormde gemeente van Maarssen. Het beroep vanuit Sluipwijk was de bevestiging van mijn roeping door God. De woorden van Psalm 138:8 zijn belangrijk voor mijn ambtsperiode geweest: „De Heere zal niet laten varen het werk van Zijn handen.”
Sedertdien heeft hij meerdere gemeenten mogen dienen. De kern van zijn prediking is in al die jaren hetzelfde gebleven, zegt ds. Muller. „Er zijn twee wegen. Ik heb gesproken over zonde en genade. Het gaat erom dat onze zonden vergeven worden en dat we in Christus gevonden worden. Het verwondert mij nog steeds dat ik deze boodschap door mag geven.”
Stenen kruik
Dat zeggend houdt hij een bruine stenen kruik omhoog. „Deze kreeg ik van de kerkenraad ter gelegenheid van mijn afscheid. Het symboliseert de schat in aarden kruiken, zoals het staat in 1 Korinthe 4. Het Evangelie is de schat. De verkondigers van het Evangelie zijn breekbaar. Het gaat niet om hen, maar om de boodschap. Christus moet alle eer ontvangen. Preken is een proclamatie, een aanzeggen Wie God is. Soms merk je iets van de spanning van de eeuwigheid tijdens de diensten. Je kunt dan een speld horen vallen. De kruik komt op mijn studeerkamer te staan.”
Sinds 2012 is ds. Muller bestuurslid van de Gereformeerde Bond. Hij vindt het mooi om bovenplaatselijk bezig te zijn. „Dan krijg je de gelegenheid om verder te kijken en om ook met andere groepen en kerken in contact te komen.”
De predikant heeft zorgen over een aantal ontwikkelingen in de gereformeerde gezindte. „Die betreffen in de eerste plaats de prediking. Die moet ontdekkend zijn. We moeten als predikanten met twee woorden blijven spreken en het hebben over zonde en genade en over de rechtvaardiging van de goddeloze. Christus moet groeien en wij moeten minder worden.”
Een andere zorg is de catechismusprediking. „Ik merk dat die in verschillende Gereformeerde Bondsgemeenten is afgeschaft. Daarvoor in de plaats zijn vaak andersoortige diensten gekomen. De leerdiensten van de catechismus zijn belangrijk, maar ze moeten wel aansluiten bij de actualiteit. Ik heb onlangs gepreekt over de bede ”Leid ons niet in verzoeking”. Ik zei dat de duivel tegenwoordig verleidt door de media. Sluipenderwijs worden we gehersenspoeld en gaan we mee met de geest van de wereld. Later hoorde ik van een jongere terug dat dit hem had geraakt.”
Doop
Als derde punt van aandacht noemt de predikant de betekenis van de doop. „Die zou meer doordacht mogen worden. God begint met ons. Hij verzegelt de belofte van Zijn verbond aan ons voorhoofd. Daarmee mogen we biddend tot de Heere gaan.”
Sinds 2018 is ds. Muller voorzitter van het Contact orgaan Gereformeerde Gezindte (COGG), dat eens per jaar een congres organiseert en op een studiemiddag studenten uit verschillende kerken bij elkaar brengt. Hij is blij met de hoge opkomst tijdens de conferentie in april en hoopt dat de doelstelling van het COGG meer zal gaan leven. „De kern daarvan is het zoeken naar ontmoeting en het stimuleren van een weg naar meer kerkelijke eenheid. Het is vooral van belang dat dit plaatselijk gestalte krijgt. Laten mensen vanuit verschillende kerken elkaar ontmoeten rondom de Bijbel en laten we elkaar op zondag groeten als we naar de kerk gaan – welke kerk dat dan ook is. Dat gebeurde pas nog in Alblasserdam, toen ik daar moest voorgaan en mensen die naar een andere kerk gingen mij groeten en we elkaar een gezegende dienst wensten.”
