De wandeling: Een zee van paars
Heidevelden, een kathedraal en twee zwijnen; deze wandeling op ’s werelds grootste zandverstuiving biedt het allemaal. Al zijn de zwijnen niet gegarandeerd. Die moeten soms naar een ander wroetgebied voor verse emelten.
De hei kleurt paars en iedereen zegt dat het nú de tijd is om er nog van te genieten. Op naar Hoog Buurlo dus, bij Apeldoorn, waar een 12,5 kilometer lange heidewandelroute start.
Op de hei is het warm. De lucht zoemt. Bijen doen zich tegoed aan de nectar van de struikheide. Ze vliegen koortsachtig van het ene bloempje naar het andere, alsof ze voelen dat de tijd dringt. De hei is op sommige plekken behoorlijk overwoekerd door het pijpenstrootje. Schapen moeten hier alle zeilen bijzetten om deze hardnekkige grassoort een kopje kleiner te maken.
Het gehucht Hoog Buurlo bestaat uit twee schaapskooien en twee woonhuizen en telt drie inwoners. Deze landbouwenclave, die al sinds de 9e eeuw bestaat, is een van de weinige plekken op de Veluwe waar het landschap van vroeger goed bewaard is gebleven. Staatsbosbeheer is druk doende om hier de oude wildwallen en historische schapendriften te herstellen.
De route stijgt en daalt. Hier liggen ‘toppen’ van 73 meter boven NAP. Dikke pakketten ijs moeten hier ooit het zand tientallen meters hebben opgestuwd. De mulle zandpaadjes maken de wandeling pittig.
Na weer een adembenemende klim zien we het grijze zendgebouw van Radio Kootwijk opdoemen uit de paarse zee. Een bankje is strategisch neergezet, met uitzicht op ”de kathedraal”, of ”de sfinx”, zoals hij ook wel wordt genoemd.
Radio Kootwijk was in de eerste helft van de 20e eeuw een belangrijke communicatieverbinding tussen Nederland en zijn toenmalige koloniën, en dan met name Nederlands-Indië. Door de opkomst van satellietverbindingen werd Radio Kootwijk overbodig. In 1998 ging de verbinding uit de lucht. Tegenwoordig worden er in het complex evenementen en concerten gehouden en is op afspraak een rondleiding te regelen.
Als we de bossen achter ons laten, gaat de wandeling verder over een betonnen pad dat bedoeld is voor fietsers en wandelaars. Niet echt handig: je moet ogen van voren en van achteren hebben om niet aangereden te worden door e-bikers, die zeker 20 kilometer per uur sneller gaan.
Twee zwijnen woelen met hun neus de berm om. Dat er op een meter afstand auto’s passeren deert hen niet, geobsedeerd als ze zijn door de sappige larven van de langpootmug in de bodem.
Via een laan met beukenbomen gaat het richting de schaapskooi. Daar is weinig activiteit te bespeuren. Waarschijnlijk doen de schapen waarvoor ze zijn aangesteld: pijpenstrootjes eten.
