Wie geen zin heeft in een speurtocht, kan de gele wandelroute downloaden via mkbwemeldinge.nl. De wandeling, die ook prima per fiets te doen is, kan op diverse punten worden gestart. In dit geval vanaf de Wemeldingse Zandweg. Het begin leidt een klein stukje door het dorp. Op het erf van een boerderij staat een ‘fruitautomaat’. Daar kun je alvast wat Zeeuwse aardbeien kopen voor onderweg.

Via de polder gaat het richting het Kanaal door Zuid-Beveland, dat in 1866 werd geopend. Het werd grotendeels met de hand gegraven. Dat is bijna ondenkbaar als je de grootte ziet. Tot in 1975 het Schelde-Rijnkanaal werd geopend, was het een van de drukst bevaren kanalen van West-Europa. Je ruikt de zoute zeelucht.

De weg gaat verder langs het kanaal. Het is eb en wat zeevogels met lange oranje snavels zoeken voedsel in het wier op de stenen. Links zie je grote silo’s en loodsen, het Wemeldingse industriegebied. Aan het einde van kanaal, aan de overkant, staat een verkeerspost. Elk jaar varen hier zo’n 45.000 schepen voorbij. Verkeersleiders onderhouden vanuit hun post contact om alles in goede banen te leiden. Aan deze zijde van het kanaal is een ijzeren stuurhut nagebouwd, waar je op kunt klimmen voor nog beter uitzicht. Er hangen diverse informatieborden over Wemeldinge en over de natuur boven en onder water. Ook is er een klein strandje. Een fijn plekje om even te pauzeren. Bij helder weer zie je in de verte de Zeelandbrug liggen.

De route gaat verder langs de dijk van de Oosterschelde. Om de hoek ligt een politieboot klaar om uit te rukken, indien nodig. Even verderop is de haven met zeil- en motorbootjes. Leuk om de namen te lezen en erover mijmeren. Welk verhaal zal erachter zitten? Bij het havengebouw is een speeltuintje en er zijn terrasjes om iets te drinken en te genieten van het sfeervolle uitzicht op de haven. Het fiets- en wandelpad leidt verder over de dijk. Rechts een strandje aan de Oosterschelde, dat bij mooi weer vaak vol zit. Bordjes adviseren strandgangers om waterschoenen te dragen, want onder water liggen stenen met daarop oesters.

De route buigt af naar de polder. Ineens doemen wat kamelen op. Die verwacht je hier niet. En ook de struisvogels niet die even verderop hun kop zeker niet in het zand steken, maar blijmoedig paraderen over de Zeeuwse klei. De dieren horen bij boerderij Hof Keizersweel. Het was ooit een droom van de eigenaar om zelf struisvogels en kamelen te hebben. Die droom kwam uit, zo te zien.