Het Grebbeliniepad, herkenbaar aan een blauw-groene markering, is onderverdeeld in veertien etappes van gemiddeld bijna 7 kilometer. Ze staan beschreven in een gids van WBooks. Op deze wat koude, maar wel zonnige ochtend kiezen we voor de tweede etappe, met een afstand van 6,1 kilometer. Het voordeel van dit deel van de route is dat hij in een lus over de Grebbeberg voert en op slechts 2 kilometer van het beginpunt eindigt. Bij vrijwel alle andere dagtochten moet je meer moeite doen om bij je auto terug te komen.

Het beginpunt is bij de veerpont in het natuurgebied de Blauwe Kamer, bij Rhenen. De parkeerplaats staat op deze doordeweekse ochtend al vrij vol.

Het eerste gedeelte voert langs een oude steenfabriek. Het horen van de vele vogelgeluiden geeft een gevoel van vrijheid. Een groot contrast met wat er in de uitgebreide gids te lezen is over de geschiedenis van deze plek. Daarin wordt namelijk gewezen op de vele betonnen kazematten van waaruit de Nederlanders in de meidagen van 1940 de Duitsers bevochten.

Na een rustig gedeelte lopen we richting de drukke N225. In het zicht daarvan buigen we af, de Cuneralaan op. Na een klein stukje volgt een veerooster. Al snel wordt duidelijk waarom dat is. Langs de weg lopen grote runderen. En op de weg liggen hun producten, waar je beter niet in kunt stappen. Even later wordt ook helder waarom de route niet geschikt is voor mensen die slecht ter been zijn. Een steile metalen trap met 260 treden voert de 36,4 meter hoge berg op.

Boven aan de trap staat de ruïne van wat op een klein kasteel lijkt, maar wat in werkelijkheid vroeger een boswachterswoning was. Langs de randen van het bos lopend, hebben we een prachtig uitzicht over de Blauwe Kamer. In het bos liggen resten van verdedigingswerken.

Na meer dan de helft van de etappe komen we aan bij het ereveld op de Grebbeberg. Witte stenen markeren meer dan 800 graven van gesneuvelde Nederlanders. Na de begraafplaats lopen we verder naar Ouwehands Dierenpark. Dit is de enige plek vandaag waar we moeten zoeken naar de juiste richting.

Langs de parkeerplaats gaan we weer het bos in. De gids geeft als tip om even van het pad af te wijken. Dat loont de moeite. In het bos ligt een herstelde loopgraaf. Hij is ruim 1 meter diep en net breed genoeg om enkele mensen elkaar te laten passeren.

De etappes van het Grebbeliniepad zijn een aanrader. Vanwege de vele natuur en de oorlogsgeschiedenis.