„Vier jaar geleden kreeg ik een naaimachine die nog van de moeder van mijn schoonmoeder is geweest. Een heel zwaar, degelijk ding met twee standen: recht en zigzag. Ik naai er nog steeds mee.

Ik probeer mijn drie kinderen ieder seizoen in de kleren te steken. Daarnaast naai ik ook voor mijzelf en mijn man. Dat is echt al veel werk, dus het ontbreekt me soms wel aan tijd. Ik moet het vooral van de avonduren hebben.

In de textielindustrie werken heel veel mensen onder oneerlijke omstandigheden. Dat is voor mij een belangrijke drijfveer om zoveel mogelijk kleding zelf te maken.

Naaien heeft wel één gevaar. Waar anderen te veel kleren kopen, koop ik soms te veel stoffen.”