Zacht uitgedrukt is het imago van de politiek en de overheid al vele jaren voor verbetering vatbaar. Een deel van de samenleving is zelfs ronduit negatief en onderstreept dat met krachtige bewoordingen. Zelfs zo vaak en zo stevig dat begrippen als onbetrouwbaarheid, onbekwaamheid, starheid en bureaucratie al bijna sleets zijn geraakt.

En inderdaad: er gaan zaken verkeerd. Een van de dieptepunten de afgelopen jaren is de toeslagenaffaire, waarbij zo’n 26.000 ouders ten onrechte werden verdacht van fraude met kinderopvangtoeslagen en daardoor in grote problemen kwamen.

Het negatieve beeld van de politiek en de overheid verklaart voor een deel de lage opkomst bij de gemeenteraadsverkiezingen in maart. Maar het uit zich ook al jarenlang in een toename van het aantal stemmen voor protestpartijen en de teruggang van de traditionele partijen CDA en PvdA, die vanouds verreweg het grootst waren.

Van een kentering van het negatieve imago is nog geen sprake. Integendeel. De verdeeldheid lijkt eerder toe te nemen door de polarisatie over allerlei grote maatschappelijke en complexe kwesties als stikstof, klimaat en het coronabeleid. Ook het steeds verder oprekken van de mogelijkheden voor principiële kwesties als abortus en euthanasie zorgt bij in ieder geval christenen voor meer onbegrip.

Ondanks die problemen is het van belang om met elkaar te erkennen dat we het in Nederland in internationaal opzicht erg goed hebben. We wonen in een van de welvarendste landen ter wereld, al zijn er in ons land ook mensen die het heel moeilijk hebben. Bovendien mag best meer worden gewaardeerd dat wij in vrede en veiligheid mogen leven, zeker in het perspectief van bijvoorbeeld de oorlog in Oekraïne. Realiseren wij ons deze voorrechten? En stemt het tot dankbaarheid en maakt het ons ook afhankelijkheid van God?

Belangrijk is om niet in de kritiek en het gemopper te blijven hangen. Hoewel er in de politiek en bij de overheid zeker fouten worden gemaakt, moet er ook niet overdreven worden. Nederland is een ordentelijk land, met een redelijk goed functionerend democratisch bestel. Het is daarom essentieel om in onze verdeelde samenleving in plaats van het verbreden en verdiepen van de kloven juist bruggen te bouwen.

Dat geldt ook zeker voor christenen. Daarbij is de houding van groot belang. De Heere heeft daarvoor in de Bijbel duidelijke richtlijnen gegeven. Zo staat er in Romeinen 13 dat de overheid Gods dienares is, u ten goede. Dus in de politiek en bij de overheid moet het dienen van de inwoners centraal staan. Juist zo’n houding kan bijdragen aan het noodzakelijke herstel van de betrouwbaarheid en geloofwaardigheid.

Die dienende houding past een christen. Dat geldt niet alleen in de politiek en het openbaar bestuur, maar het betreft iedereen in zijn of haar omgeving, of dit nu in de eigen buurt, op school, op het werk of bijvoorbeeld bij een vereniging is. Bouwen wij een brug om vanuit de Bijbelse beginselen en geboden het goede voor onze medemensen te zoeken? In eigen kracht is dat onmogelijk. Het kan alleen in afhankelijkheid van Gods hulp en zegen, opdat het mag zijn tot Zijn eer en tot heil van de naaste.

De auteur is adjunct-hoofdredacteur bij het Reformatorisch Dagblad.