Loopgraven in de kerk

Soldaten nemen posities in en verdedigen hun stellingen. De sterkste wint. Zo gaat het soms ook in de kerk. Zij die broeders of zusters zijn, graven zich in, beschieten elkaar met argumenten, maken tegenargumenten onschadelijk en verdedigen hun posities. Wie het spel van discussiëren en argumenteren het beste speelt, wint. De ander verliest. „Doch zo zal het onder u niet zijn” (Mark. 10:43). De waarheid moet verdedigd worden. „Geliefden, ik \[vermaan u\], dat gij strijdt voor het geloof, dat eenmaal de heiligen overgeleverd is” (Jud.: 3). Die strijd is tegen vijanden van Christus, tegen hen die loochenen dat de volkomen verzoening is toegebracht door de Heere Jezus alleen (1 Joh. 4:3). De lijn is dan scherp en confronterend. In zijn artikel ”Psalmen bieden de rijkste aanbidding” (RD 21-2) toont ds. J. M. D. de Heer helder aan hoe opwekkingsliederen een dwaalleer de kerk binnen kunnen loodsen, waarbij het verzoeningswerk van Christus wordt geminacht. Maar een Bijbelvertaling, de enkele vraag of je nieuwtestamentische gezangen in de kerk mag zingen en zelfs de kwestie van kinderdoop of volwassendoop zijn van een andere orde. In veel gemeenten van Jezus Christus in binnen- en buitenland stijgt de lofzang op in psalmen en liederen, worden gelovigen gesticht en onderwezen via een Bijbelvertaling die minder brontekstgericht is dan onze Statenvertaling, en veel medegelovigen koesteren, evenals onze geliefde puriteinen, de volwassendoop. Discussie is prima, als een spel waarvan je samen geniet en leert, maar niet als het serieus wordt. Dan krijgt een discussie iets gevaarlijks. Voor je het merkt, gaat het niet meer om de inhoud maar om winnen en profileren. Je richt je niet meer tot de ander, maar tot de omstanders, de lezers. Je wilt bij eigen mensen een punt maken en meer mensen aan je kant krijgen. Zo werkt polarisatie. Bij twistgierigheid komt nijd (Jak. 3:14), het uit „egoïstische motieven dingen naar de gunst van anderen.” Het is goed dat er binnen de kerk ruimte is voor verschillende zienswijzen. Juist dan is de ontmoeting belangrijk. Na een artikel en een reactie daarop elkaar opzoeken, beginnen met bidden en zingen en dan gezamenlijk een artikel schrijven, waarin je intenties en zorgen deelt en aangeeft hoe de discussie je verder heeft geholpen. Misschien de krant vragen een dubbelinterview te organiseren. Zo komt er ruimte voor de wijsheid van boven waarover Jakobus 3:17 spreekt. De kanttekeningen van de Statenvertaling bij dat vers zijn de moeite waard. Daar wordt gesproken over inschikkelijkheid –„sta niet altijd op je recht, maar wijk daar gaarne van af” (nr. 51)–, over feedback krijgen –„geef vermaningen gaarne plaats” (nr. 52)– en over zorgvuldig en mild oordelen, in plaats van lichtvaardig en scherp (nr. 53). Het eerste wat sterft in felle discussies, is de lofprijzing. Laten we liefhebben en eensgezindheid zoeken. Opdat wij eendrachtig, met één mond, de God en Vader van onze Heere Jezus Christus mogen verheerlijken (Joh. 15:6). _De auteur is mediator, coach en ondernemer_

Loopgraven in de kerk

Opinie | Welbeschouwd

RD.nl in uw mailbox?