Het opheffen van de maatregelen heeft ook tot gevolg dat voor het eerst in nagenoeg twee jaar in vrijwel alle kerken de gemeenteleden weer zonder beperking kunnen opkomen. Wel worden de komende weken in een aantal gemeenten nog voorzieningen getroffen voor bijvoorbeeld mensen die een zwakke gezondheid hebben. Dat getuigt van aandacht voor de kwetsbaren, een belangrijk kenmerk waarmee een christelijke gemeente zich kan onderscheiden.

Het feit dat er nu een einde komt aan de beperkingen aan het kerkbezoek is een bijzonder moment. Voor iedereen moet dat reden zijn om God te danken. Hij schenkt onverdiend de zegen dat de kerkdeuren weer wagenwijd open kunnen staan.

Ook al is in de achterliggende twee jaar de verkondiging van het Woord niet het zwijgen opgelegd en konden gemeenteleden thuis de prediking volgen, het samenkomen als gemeente was een gemis. In een groot deel van de gemeenten was het al langere tijd zo dat mensen een of meer keren per zondag naar de kerk konden. Terecht is in de afgelopen periode meer dan eens benadrukt dat gemeente-zijn betekent dat men elkaar daadwerkelijk ontmoet rondom het Woord van God.

Toch zal de pandemie van blijvende invloed zijn op het kerkelijk leven. Een van de spannende vragen is of álle gemeenteleden weer de oude gewoonte zullen oppakken om ’s zondags twee keer naar de kerk te gaan. Bijkomende vraag is in hoeverre mensen trouw zullen blijven aan de eigen gemeente.

Bekend is dat vele gemeenteleden soms naar kerkdiensten elders luisterden. Uit onderzoek van het Reformatorisch Dagblad blijkt dat het aantal kerkelijke overgangen in coronatijd beperkt bleef. Maar tegelijk zegt bijna de helft van de respondenten dat de band met de gemeente zwakker is geworden. Dat is voor kerkenraden een belangrijk aandachtspunt voor de komende tijd.

De voornaamste vraag is echter: waar heeft de coronapandemie ons, zowel persoonlijk als kerkelijk, gebracht? Uit het RD-onderzoek blijkt dat 96 procent van de lezers zegt dat de pandemie een roepstem van God is. Maar met die duiding is men er helemaal nog niet. Het gaat erom de stem te horen én te luisteren. Dat heeft consequenties voor de levenswandel. De boodschap is: Bekeert u.

Het is opmerkelijk dat het begin van de eerste grote oorlog in Europa na 1945 samenvalt met het opheffen van de coronaregels. De Engelse theoloog J. C. Ryle zegt: „Als God roept en we luisteren niet, wil Hij in Zijn genade nog harder roepen. Het geluid zal steeds meer aanzwellen, totdat eens de laatste bazuin zal klinken. Hij roept omdat Hij genadig wil zijn.”