Kiezen welk eten het beste is voor mijn gezondheid bijvoorbeeld. Aangeven wanneer het tijd is om te hardlopen of om de tuin te sproeien; mijn personal assistant regelt het allemaal. Ook als ik iets niet weet, hoef ik het alleen maar in te spreken en ik krijg direct de informatie die ik nodig heb. Dat scheelt een hoop tijd en zo kan ik mijn aandacht geven aan de dingen die echt belangrijk zijn.

Tenminste, dat dacht ik aan het begin, maar het valt hier en daar wel tegen. Steeds als ik met familie samen wil zijn of wil ontspannen, herinnert de assistent er aan dat er nog wat gebeuren moet. Of dat ik beter iets anders kan gaan doen. En ja, doe dan maar eens je eigen zin. Je denkt toch dat zo’n geavanceerd apparaat weet wat het beste voor je is. Laatst nog bij de beroepskeuze van mijn zoon. Hij wil eerst een jaar op een graafmachine werken en daarna naar de universiteit. We kregen echter een hele analyse terug over de negatieve impact van zo’n tussenjaar op zijn carrière. Zie daar dan nog maar eens tegen in te gaan. Je moet het aan de kant schuiven van zo’n doorgerekend advies tenslotte ook nog eens verantwoorden aan de overheid. Voor haar is het advies van onze personal assistant leidend. We moeten immers zo effectief mogelijk leven om de economie draaiend te houden en klimaat­verandering binnen de perken te houden.

Wat wel weer heel handig is: ik kan nu iedereen verstaan die ik tegenkom. Ook als ze een andere taal spreken. Een dialect gaat soms nog wat lastig, maar mijn personal assistant kan de meeste talen direct omzetten in mijn eigen taal. Als ik terugpraat, kan de ander mij natuurlijk ook prima verstaan. Heerlijk is dat. Ik hoef geen enkele moeite meer te doen om een nieuwe taal te leren. Wiskunde is ook geen enkel probleem. Welk vraagstuk ik ook voorleg, mijn PA komt met het antwoord. Hoe is het mogelijk, zou je denken. „Kunstmatige intelligentie”, zegt mijn PA altijd als ik er over begin. Dat laatste is wel vreemd, nu ik er over nadenk. Ik spreek steeds minder met andere mensen. We hebben elkaar niet meer zo heel vaak nodig eigenlijk. Iedereen heeft een personal assistant en die vertelt je precies wat je weten wilt en waar je iets kunt vinden.

Het zelfstandig nadenken gaat me ook steeds minder goed af, helaas. Als mijn PA een tijdje stil is, begin ik onrustig te worden. Ik heb haar echt nodig. Laatst hoorde ik van een ramp in Limburg waardoor internet uitviel. Iedereen was helemaal in paniek. Zonder hun PA wisten veel mensen niet wat ze moesten doen. Toen ik onlangs aan een jonge collega een catalogus gaf voor het opzoeken van een product, wist hij niet eens hoe een inhoudsopgave en index werkte. Ik had zelfs de indruk dat hij niet eens wist dat zoiets bestond. Hij vroeg gelijk om een digitale versie die zijn PA kon doorzoeken. Dat maakt ons wel erg afhankelijk van technologie.

Soms vraag ik me af wat er gebeurt als anderen mijn PA kunnen beïnvloeden. Van wie is al die data eigenlijk die verzameld wordt? En wie heeft er toegang toe? Wat wordt er eigenlijk allemaal over mij verzameld? En wie garandeert me dat er achter de schermen niet iemand is die mijn PA de door hem gewenste antwoorden laat geven?

Sciencefiction? Verre van dat. Kunstmatige intelligentie zal binnen afzienbare tijd 
een grote plaats opeisen in ons leven. Je merkt dat bijvoorbeeld al in de advertenties die afgestemd zijn op wat je zojuist op internet zocht, of waar je over praatte in een telefoongesprek. Mijn advies: laat je niet meevoeren met de waan van de dag en overdenk hoe je wilt gaan samenwerken met kunstmatige intelligentie, net zoals dat bij stoommachines, elektriciteit, auto’s en moderne media is gebeurd. Vraag je af wat de mogelijkheden zijn en waar voor jou de grenzen liggen.

De auteur studeerde Sustainable Energy Technology en is docent aan de opleiding werktuigbouwkunde op het Hoornbeeck College.