Ds. Terlouw was vier jaar predikant van de protestantse gemeente in het Friese Zwaagwesteinde. Hij nam in september afscheid en werd hoofd van Kerk in Actie, de diaconale organisatie van de Protestantse Kerk in Nederland. Zondag deed hij weer intrede in zijn oude gemeente. Ds. Terlouw was in het verleden directeur van Bijbelschool De Wittenberg in Zeist en van zendingsorganisatie MAF, regio Oost-Afrika.

Waarom gaf u uw nieuwe baan zo snel op?

„Ik merkte al gauw dat het werk niet beantwoordde aan mijn verwachtingen. Ik had de nodige ervaring opgedaan in het management toen ik directeur was van MAF. Maar dat is wat anders dan bij Kerk in Actie. Daar ben je topmanager met een begroting van tientallen miljoenen euro’s en met honderden projecten in tientallen landen. Ik heb dat onvoldoende ingeschat, moet ik achteraf zeggen. Overigens ben ik alleen maar enthousiast over Kerk in Actie, nu ik achter de schermen heb gekeken. Sinds de organisatie is ontvlochten van ICCO, dat met overheidssubsidie werkt, is ze steeds meer gefocust op zending, diaconaat en de kern van het Evangelie.”

Dan zat u toch bij Kerk in Actie op de goede plek: geloof én sociale betrokkenheid?

„Het had een goede combinatie kunnen zijn, maar je wordt bij Kerk in Actie zo ondergedompeld in managementstaken, dat ik dacht: dit kan ik niet volhouden. Daarom heb ik een beslissing genomen en tegen de organisatie gezegd dat ik toch niet op mijn goede plek zat, hoe vervelend het ook voor hen was.”

En nu weer terug in de oude gemeente. Kon dat kerkordelijk?

„Ja. Kerkordelijk kun je dezelfde predikant niet tweemaal in dezelfde vacature beroepen, maar dit is een andere zaak en juridisch gaat het niet om dezelfde vacature. Ik was in dienst van een landelijke organisatie en zat in een proeftijd, zodat ik gewoon mijn ontslag kon indienen.”

Hoe kwam u weer in uw oude gemeente terecht?

„Mijn vrouw en ik hebben besloten om weer te beginnen op het punt waar we vertrokken zijn: onze oude gemeente. We hebben toen contact gezocht met de gemeente, die nog steeds vacant was. Die heeft een open procedure gestart en een profielschets opgesteld en er is een onlinegemeentevergadering geweest. Het heeft geresulteerd in een beroep, dat ik heb aangenomen, en afgelopen zondag ben ik weer in Zwaagwesteinde bevestigd.”

Voelde dat als thuiskomen?

„Absoluut. We trekken de hervormde pastorie in, die juist vrijkwam. Veel kerkgangers hebben mij misschien nauwelijks gemist omdat al die maanden de kerkdiensten online zijn gehouden.

Ik heb rust in mijn beslissing gevonden. Natuurlijk, het was ook wel teleurstellend voor ons. Je hebt immers in geloof een besluit genomen en dan moet je tot de conclusie komen dat je de situatie niet goed hebt ingeschat. Dat maakt je nederig.”