Maar de epidemie is niet de enige aanleiding waarom mensen verlangen te mogen terugkeren naar het oude normaal. Ook op een ander terrein bestaat die hunkering, zij het dat die minder vaak in het nieuws is. De manier waarop sommigen zich op sociale media of in de dagelijkse omgang gedragen, geeft soms ook aanleiding tot de verzuchting: Wanneer keren we terug naar het oude normaal?

Nu de vaccinatiecampagne deze week is gestart, beloven veel deskundigen dat de eerste stap op de terugweg naar het oude normaal is gezet. Niemand kan precies voorspellen hoe lang die weg is. Maar, zoals minister De Jonge onlangs zei, er is perspectief. En hoop doet leven.

Niemand zal dit echter zeggen als het gaat om de verloedering van taalgebruik en omgangsvormen. Daarmee lijkt het alleen maar bergafwaarts te gaan. Een voorbeeld: wethouder Marchal van Wijk bij Duurstede besloot rond de jaarwisseling te stoppen met twitteren omdat hij genoeg had van alle tweets die in zijn richting werden gestuurd.

De ervaring van deze wethouder staat niet op zichzelf. Vooral via sociale media kunnen mensen veel vuil over hun hoofd uitgestort krijgen. Sommigen zeggen dat men dit niet allemaal zo serieus moet nemen. Anderen vinden deze vuilspuiterij de ultieme consequentie van de vrijheid van meningsuiting. Dat zal allemaal waar zijn. Maar feit is dat Twitter in belangrijke mate een riool is waardoor veel verbaal vuil spoelt.

Het merkwaardige is dat veruit de meeste mensen zich hieraan storen, maar dat desondanks dit kwaad blijft bestaan. Hoeveel mensen vragen zich niet af: Wanneer gaan we met elkaar nu weer eens normaal doen? Heel begrijpelijk.

In alle eerlijkheid, tegen dit kwaad lijkt geen kruid te zijn gewassen. Fatsoensregels kun je formuleren, maar die kun je niet afdwingen. Inderdaad, fatsoen moet je doen. En toch zou het de moeite waard zijn een poging te wagen een stap richting normaal te zetten.

Recent heeft de organisatie Yona een actie gevoerd waarbij jongeren een aantal dagen de telefoon lieten liggen. Een positief experiment. Maar iedereen weet dat het op den duur moeilijk valt vol te houden om het mobieltje in de la te laten liggen. Het apparaat heeft een centrale plaats gekregen in onze maatschappij. Zou het daarom niet verstandig zijn als in opvoeding en onderwijs, maar ook tijdens personeelsgesprekken in bedrijven en organisaties, het gedrag en het taalgebruik op sociale media aan de orde komen? Het is de moeite waard. Een kanttekening: effect is pas op langere termijn merkbaar.