Dat is niets nieuws voor de inwoners van de Joodse staat. Ze zijn immers helaas gewend aan onveiligheid. Ze weten dat een gewapend conflict in deze kwetsbare regio van het ene moment op het andere uit kan breken. Dat hebben de laatste oorlogen rond de Gazastrook en Libanon wel bewezen.

Toch lijkt de situatie op dit moment wel erg fragiel. Om te beginnen zijn er de aanhoudende protesten van Palestijnen aan de grens tussen de Gazastrook en Israël. De betogers zijn van plan tot en met 14 mei te demonstreren in het grensgebied. Zij deden ook herhaaldelijk pogingen om door de veiligheidsbarrières te breken.

Dat is voor Israël –terecht– onaanvaardbaar. Het leidde de afgelopen weken echter wel tot diverse heftige confrontaties, waarbij al zeker vijftien doden en honderden gewonden vielen. Israël kan deze oorlog niet winnen, maar verliezen is geen optie, merkte een hoge officier van de legertop dezer dagen op.

De grote vraag is wat het Palestijnse leiderschap in de Gazastrook bezielt om dit soort acties op touw te zetten. Het is ronduit misdadig om toe te laten –of actief te bevorderen– dat de eigen bevolking naar de grens met Israël trekt, met de bedoeling die te overschrijden. Hamas weet wat de consequenties zijn.

Hamas is er echter ook uitstekend van op de hoogte welke publiciteit deze protesten in de internationale media geneneren. En ja, de beelden van gitzwarte rook van brandende autobanden zijn spectaculair. De foto’s van gewonde Palestijnen, tegen de achtergrond van grimmig kijkende Israëlische militairen, doen het wereldwijd altijd goed.

De problemen rond de Gazastrook vallen echter in het niet vergeleken met de dreiging aan Israëls noordgrens. Hezbollahstrijders keren van de strijd in Syrië terug naar Libanon – met al hun opgedane gevechtservaring. De beweging heeft meer dan 100.000 raketten op Israël gericht staan. Nu ze niet langer haar aandacht op de oorlog in Syrië hoeft te richten, komt aartsvijand Israël weer volop in beeld.

Hezbollah weet zich daarbij gesteund door hoofdsponsor Iran, die steeds verder richting de grens met Israël oprukt. Niet alleen door middel van Hezbollah in Libanon, maar ook door de fysieke aanwezigheid van Iraanse troepen en oorlogstuig in Syrië en het bouwen van militaire bases in dat land. Dat heeft al diverse keren tot Israëlische luchtaanvallen geleid.

Het kan nog een ‘hete’ zomer in de regio worden. Maar verliezen is voor Israël nog steeds geen optie. Het land weet zich na zeventig jaar nog altijd gesteund door een machtige Beschermer.