Vijftig jaar geleden, tijdens de zogenaamde Summer of Love, werd het hoogtepunt van de seksuele revolutie uitbundig gevierd. Die zomer in 1967 werd afgelopen zomer in de landelijke dagbladen uitgebreid in beeld gebracht. Feestende jongeren die vrolijk en vrij alle taboes doorbraken. De wereld moest af van het taboe op vrije partnerkeuze, vrije seksbeleving en de pil, abortus en prostitutie.

Deze babyboomers hebben Freud misschien niet gelezen maar werden wel beïnvloed door zijn stelling dat je móét genieten van seksualiteit. Onderdrukking ervan zou tot grote problemen leiden. Zo kwam er een niet te stuiten opmars van vrije seks. Wat begon onder hoogopgeleide jongeren, is binnen vijf decennia tot in alle haarvaten van de samenleving doorgedrongen.

Sociale media en diezelfde dagbladen stonden de laatste weken vol met #MeToo. Heftige verhalen van bekende personen die schuchter en schoorvoetend het taboe op seksueel misbruik doorbraken.

Toch is de huidige openheid over seksualiteit eenzijdig. De #MeToo-verhalen blijven nu grotendeels beperkt tot individuele verhalen en alleen de betrokken personen worden aangepakt. Deze massale verontwaardiging kent echter een grote blinde vlek. Want #MeToo is een uiting van #WeToo: een cultuur waarin massaal wordt weggekeken van de psychische effecten en lichamelijke gevolgen van vrijgevochten seksueel gedrag. De vrijgevochten vrouwen van toen zijn de oma’s van nu. Hun dochters zijn de aanjagers van de #MeToo-campagne. En hun kleindochters? Zij zijn de echte slachtoffers van de seksuele revolutie. Zij groeien op in een maatschappij waar seks overal is. Zij worden opgevoed met het dogma dat je vrij bent om te kiezen voor seks, de pil, abortus en prostitutie. Maar waar dogma’s zijn, daar zijn taboes.

Gedwongen seks

Door de komst van anticonceptie blijft vrije liefde zonder consequenties. Met de stijgende populariteit van eerst de pil en nu het spiraaltje wordt de druk tot 24/7 seksuele beschikbaarheid opgevoerd. Jongeren experimenteren erop los, seks is hun speelgoed geworden. 60 procent van de jongeren heeft weleens een naaktfoto of -filmpje ontvangen. Sexting is een wijdverbreide praktijk op scholen geworden, met vaak aanzienlijke psychosociale schade. Soms is het zelfs een reden voor zelfmoord.

Die seksuele druk kan ook uitmonden in seksuele dwang. 14 procent van de meisjes onder de 25 jaar is daarvan slachtoffer, zo blijkt uit recent onderzoek van kenniscentrum Rutgers. Uit elke schoolklas heeft dus gemiddeld één meisje met seks onder dwang te maken gehad. Daar is #MeToo niets bij. Niemand waagt zich er echter aan de seksuele activiteit van tieners ter discussie te stellen. Er rust een taboe op.

Taboe op (tiener)abortus

Artsen hebben de komst van de pil toegejuicht: die zou het aantal abortussen verminderen. Niets is minder waar gebleken. Abortus werd vanaf 1984 een legale praktijk en nam daarmee ook een vlucht. Waar in 1990 ruim 18.000 vrouwen kozen voor abortus, is dit inmiddels ruim 30.000. In 2012 werden ruim 6000 meisjes en vrouwen onder de twintig zwanger. Van hen kozen de meesten, ruim 4000, voor abortus, wat neerkomt op 13,3 procent van alle abortussen in Nederland.

Van de meisjes en vrouwen die deze keuze maakten, staat slechts 65 procent nog achter die keuze, 47 procent schaamt zich ervoor en 59 procent praat er niet gemakkelijk over. Het is bijzonder dat in een tijd waarin alles bespreekbaar moet zijn op tienerzwangerschappen en spijt hebben van een abortus een taboe blijft bestaan.

Gedwongen prostitutie

Ook op prostitutie rust een taboe. Legalisering van de prostitutie heeft niet tot minder uitbuiting en mensenhandel geleid. Sterker nog, het aantal slachtoffers is recent door de Nationaal Rapporteur Mensenhandel geschat op 3000, maar valt steeds moeilijker te traceren.

Ook hier zijn vooral de minderjarige meisjes het slachtoffer. Niet minder dan 47 procent van de door chantage en dwang in de prostitutie werkende vrouwen is onder de achttien. Maar de prostituees op de barricades in Amsterdam protesteren luid tegen elke verdachtmaking van prostitutie. Wie prikt er eens doorheen, zodat duidelijk wordt dat dit alleen de ‘happy few’ zijn?

Geloof, hoop en liefde

Als je deze cijfers op je laat inwerken, word je je bewust van de ijsberg van minderjarige meisjes die enorm kwetsbaar zijn. Onder de wateroppervlakte gebeurt zo veel. Dat gaat christelijke scholen niet voorbij. In deze samenleving hebben wij als christenen een taak.

Daarom is er werk aan de winkel. Door met politieke actie een schild te vormen voor de zwakken. Door met jongeren in gesprek te gaan en een helpende hand te reiken. Maar vooral door overal met geloof, hoop en liefde het dogma van seksuele vrijheid ter discussie te stellen. De warmte van die liefde doet niet alleen het topje van #MeToo maar ook de ijsberg van #WeToo smelten.

Drs. Elise van Hoek-Burgerhart is manager beleidsbeïnvloeding bij de NPV, mr. Corry-Anne van der Tang-Everse is wetenschappelijk beleidsmedewerker bij het Wetenschappelijk Instituut (WI) van de SGP. Over #MeToo organiseren de NPV en het WI-SGP op 7 december een debatavond met experts, hulpverleners en politici. >>https://npvzorg.nl/agenda/taboes/ voor meer informatie.