Op de dag van de Tweede Kamerverkiezingen heb ik de vlag uitgehangen. Wat mij betreft mag deze dag ook officieel in de vlaginstructie van de overheid worden opgenomen. Omdat het een feestdag is voor de democratie.

Met vreugde heb ik ook gebruikgemaakt van mijn stemrecht. Niemand die mij daartoe verplichtte. Niemand ook die mij dwong om zus of zo te stemmen. In vrijheid mocht ik mijn eigen keuze maken. Een voorrecht dat niet vanzelf spreekt en dankbaar maakt.

Dat wordt echter niet door iedereen zo beleefd. Politiek is vandaag niet populair. Al zou je dat niet zeggen, als je let op het aantal partijen dat meedeed aan de verkiezingen. Het vertrouwen dat mensen in de politiek hebben, is nog altijd bijzonder laag. Vooral de politici zelf staan niet hoog aangeschreven. Opiniepeiler Maurice de Hond berekende begin dit jaar dat nog maar 4 procent van de bevolking vertrouwen in hen heeft.

Paulus

Veel mensen ervaren afstand tot de politiek. En zelfs ook afkeer van politici. Die komen hun beloften niet na. Ze pakken de echte problemen niet aan. Ze behartigen alleen hun eigen belangen. Er zitten te veel ijdeltuiten bij. Zomaar een greep uit wat op verjaardagsfeestjes te beluisteren valt.

Voor het functioneren van de democratie is dit een serieus probleem. Het overbruggen van deze kloof wordt vaak als opdracht voor de politiek gezien. Dat is het zeker ook. Maar ook burgers zelf kunnen daarbij helpen. Gelovige burgers in het bijzonder. Namelijk door biddende burgers te zijn. Door daadwerkelijk gehoor te geven aan de oproep die Paulus in een van zijn brieven doet, om voor alle mensen smeekbeden, voorbeden en dankgebeden te doen, speciaal ook voor koningen en gezagsdragers (1 Timotheüs 2:1-2). Stemmen kan alleen tijdens de verkiezingen. Bidden is een maatschappelijke dienstplicht die ook daarna belangrijk blijft (vgl. Jeremia 29:7).

Vrede en vrijheid

Men zegt weleens dat wie bij de verkiezingen niet gestemd heeft, daarna niet moet zeuren. Daar zit wat in. Maar zo werkt het in de praktijk niet. Zelf mogen stemmen, hoe mooi en belangrijk ook (en de opkomst was gelukkig hoog), is niet genoeg om de kloof met de politiek te dichten. Wel leer ik van Paulus dat het geen zin heeft om op politici te mopperen als ik niet voor hen bid. Zeker ook na de verkiezingen. En dan ook voor hen die ik niet zelf gekozen heb. Zelfs voor hen wier ideeën ik bedenkelijk vind. Bidden mag in elk geval geen vorm van vriendjespolitiek zijn, maar heeft een groter belang op het oog.

Paulus benoemt dit grotere belang als: rustig en ongestoord kunnen leven, in alle vroomheid en waardigheid. Dat kan gezapig klinken, maar bedoeld is de vrede en vrijheid om volledig te kunnen leven volgens het Evangelie van Christus. Bidden helpt om de focus daarop gericht te houden. Bidden zorgt voor een blik die zo breed is als het Koninkrijk van God. Bidden verbindt mij met de samenleving. Bidden kan afkeer overwinnen en kloven overbruggen. Zelfs die met de politiek.

Jaap Dekker is bijzonder hoogleraar aan de Henk de Jong-leerstoel ”Bijbelonderzoek en identiteit in Ned. Geref. perspectief” aan de Theologische Universiteit te Apeldoorn.