Evert van Veldhuizen (66) woont waar hij vanaf zijn twaalfde opgroeide: in Lunteren. En hij is ouderling waar hij tot zijn twaalfde woonde: in Ede. Hij begon zijn loopbaan in Sint Annaland. Hij eindigde in Urk. „Ik kan er nog steeds van genieten. Vorige week liep ik groep 6 binnen toen die tweestemmig een psalm zong. Prachtig. Op mijn laatste werkdag kwam een meisje uit groep 8 naar me toe en zei: Mijn moe vraagt of u me nog een keer taal wilt geven.”

Dat Van Veldhuizen in 1975 in Sint Annaland begon, had een voordeel: vrijstelling van militaire dienst. „In die tijd was het personeelstekort net zo nijpend als nu.”

De School met de Bijbel telde vijf meesters en een juf; allemaal twintigers. Het toelatingsbeleid was open, maar bijna alle leerlingen kwamen uit de drie plaatselijke kerken.

„De school was opvallend vooruitstrevend. Rekenen en taal gaven we op drie niveaus, in een tijd dat passend onderwijs nog lang geen gemeengoed was. Ik voelde me er goed bij: het is Bijbels om met verschil in talenten rekening te houden.”

Van Veldhuizen gaf les aan klas vijf en werd op z’n 25e hoofd der school, in 1979. Zes jaar later fuseerden lagere school en kleuterschool. „Ik zie nog voor me hoe alle kinderen naar huis liepen met een geel koffertje. Daarin zat informatie van het ministerie voor de ouders over de nieuwe basisschool.”

Naar Veenendaal

De mavo in Krabbendijke begon een vbo-afdeling en Van Veldhuizen ging er in 1988 godsdienst en Nederlands geven, met een extra taak in leerlingenzorg. „Ik leerde er veel en dacht in het voortgezet onderwijs te blijven.”

Maar hij bleef er niet. Hij werd directeur op de Johannes Calvijnschool in Veenendaal. „Er was al meermalen geadverteerd en ik voelde de nood.” Inmiddels was hij ouderling in de gereformeerde gemeente in Sint Annaland. „Het ambt loslaten, na nog maar vier jaar, vond ik het moeilijkst. Daar heb ik mee geworsteld, maar de Heere liet me zien dat het de weg was om naar Veenendaal te gaan. Daar voelden we ons snel thuis, op school en in de kerk.”

De school groeide als kool; „meer dan een verdubbeling” tijdens Van Veldhuizens directeurschap (1990-2003). „Wat raakte het me toen al die kinderen bij mijn 25-jarig onderwijsjubileum de zegenbede uit Psalm 134 zongen. Vanwege de groei hebben we met diverse bovenbouwgroepen op verschillende locaties gezeten. Het was een hoogtepunt toen het mavogebouw achter onze school kon worden betrokken.”

In 1996 werd hij in Veenendaal weer ouderling. „Best een knelpunt: gezin, drukke baan en kerkenraadswerk. Maar de Heere heeft nooit beschaamd laten staan.” Sinds 2004 is hij ouderling in de gemeente die toen in Ede ontstond, aanvankelijk als afdeling van Veenendaal. Hij was er voorzitter van de kerkenraad. Het ledental groeide in vijftien jaar van 80 naar 1300.

Pabodocent

Intussen ging Van Veldhuizen in 2003 bij schoolbegeleidingsdienst BGS aan de slag als adviseur bestuur en management. „Coaching, leidinggeven als interimmer, besturen en directies begeleiden en trainen. Mooi en afwisselend, maar ik miste het dagelijks contact met eigen collega’s.”

Dat was er wel weer toen hij in 2007 godsdienstdocent aan Driestar hogeschool werd, vanaf 2009 voltijds. „Het was een voorrecht met jongvolwassenen Gods Woord te openen, christelijk leraarschap te doordenken en diepgaande gesprekken te voeren, tot in de trein naar Lunteren toe. Ik heb de openheid van de studenten als heel waardevol ervaren, zeker als er van hart tot hart werd gesproken.”

Samen opleiden

Van Veldhuizen verzorgde studieloopbaanbegeleiding en stond aan de wieg van het concept ”samen opleiden”, waarbij studenten al twee dagen per week op een school aan de slag gaan. „Prachtig werk. Ik dacht er mijn pensioen te halen.”

Het liep opnieuw anders. „Februari 2017 belde het bestuur van de Petrus Dathenusschool in Urk: de directeursplaats raakte per 1 april vacant; of ik enkele maanden wilde helpen. Er werd een toekomstig directeur benoemd en ik kreeg de vraag hem te begeleiden. Dat was niet met het docentschap op de Driestar te combineren.”

Opnieuw een moeilijke afweging. „Het gaat er niet om waar ik wil zijn, maar waar de Heere me wil hebben. Ik moest denken aan Spreuken 16: Het hart des mensen overdenkt zijn weg, maar de Heere stiert zijn gang. Met die woorden heb ik op de pabo afscheid genomen.”

Meester-gezel

Twee jaar was Van Veldhuizen directeur. Zijn toekomstige opvolger werd in die tijd adjunct en nam het stokje in de zomer van 2019 over. „Op de pabo heb ik hem drie jaar als student gehad en een deel van zijn stages begeleid. Heel mooi dat ik hem nu mocht inwerken. Feitelijk het meester-gezelmodel. Ik bleef daarna coach, drie dagen per week, sinds januari één dag.”

Vanaf deze dinsdag is het voorbij. „Bij alle ontwikkelingen in die 45 jaar bleef onveranderd dat elke schooldag begint met een psalm en een Bijbelverhaal. Ook daarin zie je Gods zorg voor het christelijk onderwijs. Psalm 105 verwoordt het treffend: God zal Zijn waarheid nimmer krenken, maar eeuwig Zijn verbond gedenken.”