Tijdens het debat in de Kamer drongen woordvoerders van verschillende partijen er bij herhaling op aan: Bied de burger perspectief! Zij wilden de premier zover krijgen dat hij toezeggingen deed voor de periode na 20 mei. Maar ook daarin was Rutte duidelijk: „We kunnen niet verder dan twee, drie weken kijken.”

Naarmate de beperkende maatregelen langer gelden, wordt het uithoudingsvermogen van mensen meer op de proef gesteld en het verlangen sterker naar versoepeling van de regels. Op zichzelf heel begrijpelijk.

Toch zal iedereen moeten inzien dat versoepeling van de intelligente lockdown niet primair wordt geregeld door de regering, maar dat het afhangt van de mate waarin het gevaarlijke virus zich ontwikkelt. Tegen die achtergrond zijn de kritische geluiden richting de regering vanuit de Kamer, de media en maatschappelijke organisaties niet altijd billijk.

Triest is dat het in de debatten en reacties in de pers in belangrijke mate draait om sectoren als de horeca, de sport en het amusement. Alsof dat in deze ernstige tijden de belangrijkste dingen in het leven zijn. Wie dat even op zich laat inwerken, moet constateren dat deze crisis mensen nog niet dichter bij de belangrijkste levensvragen heeft gebracht.

In een overleg met de kerken heeft minister Grapperhaus aangegeven dat hervatting van de reguliere kerkdiensten voorlopig nog niet aan de orde is. Objectief is dat te verklaren. Bij de samenkomsten van de christelijke gemeenten zitten er doorgaans veel mensen in een beperkte ruimte. Vandaar dat deze week aan de kerken is gevraagd om na te denken hoe in de anderhalvemetersamenleving diensten gehouden kunnen worden. Maar daarbij heeft de minister nadrukkelijk aangegeven dat het hebben van een goed protocol nog geen vergunning is om de kerkdeuren maar weer open te zetten.

Dat laatste zal gemeenteleden pijn doen. Niet te kunnen opgaan naar het huis van God om daar de boodschap van zonde en genade te horen, verdriet. Al zijn er gelukkig middelen om toch de preek te kunnen horen en om in veel gevallen de dominee te zien. Het feit dat men als gemeenteleden niet samen kan komen, stemt tot droefheid.

Tegelijk blijft belangrijk dat juist kerkleden zich gehoorzaam tonen aan de regels die de overheid noodzakelijkerwijs stelt. Die gehoorzaamheid is Bijbelse plicht. In ons land wordt de prediking van Gods Woord niet verboden. Chinese christenen zouden graag de online kerkdiensten hebben zoals wij die kennen, maar daar geldt wel zo’n verbod. Daarom: het verlangen naar samenkomsten in de kerken is goed, maar gehoorzaamheid is nu geboden.