Israël Ingezoomd: Niemand hoeft verbaasd te zijn als Israël in actie komt
Over de toekomst werd donderdag op het Wereld Holocaust Forum in Jeruzalem een opmerkelijke uitspraak gedaan, toen sprekers waarschuwden voor antisemitisme, racisme en vreemdelingenhaat.
Ze stonden stil bij gebeurtenissen uit het verleden, in het heden en bij mogelijke ontwikkelingen in de toekomst. En iedereen is het erover eens: nooit weer.
Europese leiders lijken vooral bezorgd over de heropleving van het antisemitisme en racisme, waar Joden en immigranten de dupe van kunnen worden. Maar de Israëlische premier Benjamin Netanyahu en de Amerikaanse vicepresident Mike Pence wezen ook op het „staatsantisemitisme” van Iran.
Iraanse leiders hebben gedreigd Israël van de kaart te vegen. Hun advocaten kunnen honderd keer zeggen dat dat op het zionisme slaat, niet op de Joden zelf, maar dat stelt niemand gerust. Zeker niet nu Iran bezig is nucleaire capaciteit te ontwikkelen, die op termijn kan uitmonden in de productie van nucleaire wapens. Over het gebruik van zulke wapens tegen Israël, hoeft niemand zich illusies te maken.
Een andere ontwikkeling waar Jeruzalem bezorgd over is, is de Iraanse militaire opbouw in Irak, Syrië en Libanon. Israël wil voorkomen dat Iran daar geavanceerde raketten plaatst. Dat zijn zware projectielen waarmee pro-Iraanse milities accuraat doelen kunnen raken als militaire bases, elektriciteitscentrales, waterinstallaties en woonwijken.
De argumenten dat het allemaal niet zo’n vaart zal lopen, zijn bekend. Iemand kan zeggen dat Iran vanzelf onder druk van internationale sancties zal inbinden. En dat Iran straks bereid zal zijn een beter akkoord te sluiten, dat de productie van nucleaire wapens nu en in de toekomst volledig onmogelijk maakt. Maar wat als Iran niet terugkeert naar de onderhandelingstafel, de protesten van de studenten in Teheran bloedig blijft onderdrukken en des te harder gaat proberen een kernmacht te worden?
Een ander argument is dat er een ”afschrikkingsbalans” is ontstaan tussen enerzijds Iran en zijn bondgenoten en anderzijds de VS en Israël. Beide partijen zijn zich zo bewust van de vernietiging die een conflict met zich mee zal brengen, dat ze niets durven te doen. Maar wat als een klein conflict uit de hand loopt en escaleert in een oorlog die niemand wil?
De geschiedenis heeft geleerd dat een land met het onwaarschijnlijke rekening moet houden. Israël is niet van plan te leven met een nucleair Iran of pro-Iraanse milities met geavanceerde wapens, in de hoop dat het allemaal niet zo’n vaart zal lopen. Ook al zou het risico klein zijn, dan is dat risico toch te groot, omdat de gevolgen desastreus kunnen zijn.
De Israëlische luchtmacht komt nu al geregeld in actie buiten de eigen grenzen om wapenzendingen naar pro-Iraanse milities aan te vallen. Vroeg of laat kan dat leiden tot een confrontatie.
Premier Benjamin Netanyahu zei op het Wereld Holocaust Forum in verband met Iran: „Ik wil ons volk en al onze vrienden opnieuw verzekeren dat Israël alles zal doen wat het moet doen om onze staat te verdedigen, ons volk te verdedigen en de Joodse toekomst te verdedigen.”
Zeker na de gebeurtenissen van de afgelopen weken en na het Holocaust Wereld Forum hoeft niemand meer verbaasd te zijn als Israël zich geroepen voelt in actie te komen.
