Het Europese visserijbeleid is zo oud als de Europese Unie. Het is nooit onomstreden geweest. Of het nu over de visquota ging of over de aanlandplicht, elke beslissing ging gepaard met veel spanningen. Toch ging de visserijsector altijd akkoord, omdat men aan het eind van de dag erop vertrouwde dat de consensus wellicht nooit voor iedereen goed uitpakt, maar wel voor ons Europa als geheel.

Dat vertrouwen dreigt nu bruut te worden geschonden door een verbod op de pulskorvisserij. In de Europese raad heeft premier Rutte dan ook een grote verantwoordelijkheid om er alles, maar dan ook alles aan te doen om het verbod te voorkomen. Zoeken naar onconventionele middelen hoort daarbij.

Milieuvoordelen

De pulskorvisserij is immers een geweldige innovatie. Natuurlijk, het eraan gekoppelde verdienmodel is ook goed voor de sector, maar inmiddels is er ook genoeg wetenschappelijk bewijs dat de pulskorvisserij milieuvoordelen biedt ten opzichte van de boomkorvisserij. De Europese Commissie is er dan ook een voorstander van, evenals de Spaanse rapporteur en de grote groene ngo’s.

Helaas heeft een kleine extreme lobby in Frankrijk dit debat gekaapt en naar het land van angsten, fabeltjes en misvattingen gevoerd. En zo heeft een monsterverbond van Franse vissers en groene extremisten het lot bezegeld van niet alleen de Nederlandse vissers, maar ook de Europese vissers in het algemeen.

Rutte en Macron

Zo ver hoeft het echter niet te komen, al is het wel vijf voor twaalf. Op dinsdag 16 april moet over de pulskorvisserij gesproken en gestemd worden in het Europees Parlement. Premier Rutte moet in gesprek gaan met de Franse president Macon. Eurocommissaris Timmermans moet het wetsvoorstel voorlopig intrekken, nu het nog kan. Er moet op het allerhoogste niveau naar een creatieve oplossing gezocht worden.

Wat mij betreft mag het zo ver gaan dat Nederland zijn veto uitspreekt over het Meerjarig Financieel Kader wat betreft het onderdeel Europees Visserijfonds. Totdat er een mogelijkheid is gevonden om de pulskorvisserij in stand te houden. Het is de enige manier om een volwaardig Europees visserijbeleid te waarborgen.

De auteur is wethouder Visserij in de gemeente Urk.