Toen las ik verder en schrok. Sterker: ik geloofde m’n ogen niet. Juncker stelde namelijk dat de meeste Europeanen het liefst permanent de zomertijd hebben. Huh? Permanente zomertijd betekent dat het in de winter in ons land pas zo ongeveer tegen 10.00 uur licht wordt. Zelf vind ik het veel erger dat het in de zomer niet eerder dan om 23.00 uur donker wordt. Maar ik weet ook dat het argument dat Nederlanders een winterdepressie vrezen omdat het pas tegen koffietijd in de ochtend begint te lichten, het veel beter doet bij het volk. Want die lange lichte avonden, o, dat vinden de meeste mensen zó heerlijk.

In de berichten die volgden, werd het allemaal nog verwarrender. Die meerderheid van de Europeanen die voor een permanente zomertijd kiezen, bleek namelijk niet mager, maar flinterdun. Een paar miljoen Europeanen hadden de enquête ingevuld en van hen had de meerderheid voor de zomertijd gestemd. Op een Europees inwonertal van zo’n 500 miljoen natuurlijk een absolute giller. Maar Europa zou Europa niet zijn als het niet met voorstel was gekomen dat ieder land mocht kiezen wat het wil: zomertijd of wintertijd. Dat kan dus betekenen dat als je van Nederland naar Spanje rijdt je onderweg een keer of drie je horloge moet verzetten.

Heel diep in m’n hart heb ik er natuurlijk spijt van dat ik me altijd zo heb verzet tegen het verzetten van de klok. De zomertijd is zo tegennatuurlijk dat ik er niet eens aan wil denken dat we die permanent gaan invoeren.

Als rechtgeaarde Europeaan ben ik er na lang piekeren echter helemaal uit. Eind maart 2019 zetten we de klok nog één keer een hálfuur vooruit. En dan is het echt klaar, over en uit. Voor- en tegenstanders van het een en het ander krijgen zo allemaal een beetje hun zin. Me dunkt: een Europesere oplossing kun je bijna niet verzinnen. En hoe we het noemen? ”Zotertijd”. Een samentrekking van zomer- en wintertijd, en dus ook weer een compromis. Als Juncker dáár niet blij van wordt, dan weet ik het echt niet meer. Hij zal de geschiedenis ingaan als een held.