Column (Belder): Uitwijken of ontwijken
”Ex-atheist Peter Hitchens somber over lot Westen”, kopte het RD boven een vraaggesprek met deze Brit (11-6). Aanleiding was de presentatie van zijn boek, ”Opstand tegen God”. De somberheid druipt uit het interview. Niettemin een realistisch beeld van de secularisatie in Engeland.
Eerder schreef deze krant al eens over de snelle teloorgang van het christendom in België (31-8-2016). Volgens de Gentse hoogleraar Patrick Loobuyck weten eerstejaarsstudenten niets meer van de eigen christelijke cultuur. Niet vreemd. Jarenlang werd iedere belangstelling onmiddellijk in verband gebracht met populisme. Maar als je niet eens meer weet wat een apostel of evangelist is, wat begrijp je dan nog van de eigen literatuur en schilderkunst uit de tijd van de grote kunstenaars?
De Belgische bisschoppen sloegen alarm. Een nieuw leerplan voor het vak godsdienst werd aangekondigd met meer aandacht voor de fundamenten van het christendom. De neoliberalen schreeuwden zoals altijd moord en brand en spraken van zendingsdrang. Prof. Loobuyck weersprak dat, „daarvoor is de secularisatie al te ver gevorderd. Sorry dat ik het zo cru stel, maar het is hier gedaan met het christendom.” Nu mag ieder zijn mening hebben over zuiverheid, kwaliteit, waarde en wat niet meer van dat Belgische christendom, maar aangrijpend is het wel.
Onder ons uitte Laurens van der Tang kortelings zijn zorgen over het kerkelijk leven (RD, 7-4-2018). Speurend naar de oorzaken bleef hij dicht bij huis.
Eerder schreef de oud adjunct-hoofdredacteur van het RD in De Saambinder (2013) over het verdwijningsproces van de kerken in het Midden-Oosten. Hij trok lijnen tussen toen en nu, en hier en daar. Innerlijke zwakte, diepe onderlinge verdeeldheid en gebrek aan geloofskracht braken de kerken van de eerste eeuwen op. Leerzaam! Van der Tang zag Gods oordelen over de kerk welven en waarschuwde voor het zwaarste oordeel, Goddelijk stilzwijgen. Ondertussen lezen wij aan tafel al weken de profeten en verbaas ik me over de actualiteit met het oog op vandaag.
En toch… na de lege kerk van Groenekan zondagmiddag had ik ’s avonds in Ede een goed gevulde Oude Kerk met veel jongeren. Hun betrokken aandacht en actieve luisterhouding bemoedigden me. De preek ging over Paulus die zich niet schaamde voor het Evangelie (Romeinen 1:16-17). Wie zich schaamt, houdt zijn mond. En als je niets te zeggen hebt, houd je wel vanzelf je mond. Uiteindelijk is de vraag of het Evangelie uitwijkt of dat wij de radicaliteit ervan ontwijken. En de radicaliteit is Jezus Christus. Ligt daar misschien de haper?
