Dat er gewone, normale burgers zijn, brengt automatisch mee dat er ook bijzondere, abnormale burgers zijn. Wel, ik kan iedereen verzekeren dat dat klopt. Zelf weet u er vast ook voorbeelden van. Dan blijft als enige vraag over of er ook boze, gewone, normale Nederlanders zijn. En ook die vraag moet bevestigend worden geantwoord.

Lydia de Jong is een van die boze doch normale burgers. Zij nam het initiatief om handtekeningen in te zamelen om de overheid onderzoek te laten doen naar „het falende rechtssysteem” rond Michael P. Zoals bekend is hij de man die wordt verdacht van betrokkenheid bij de dood van Anne Faber. Lydia de Jong was niet de enige in deze zaak die verontwaardigd was. Haar actie resulteerde in 400.000 handtekeningen. En dat in anderhalve week tijd.

Er is in de zaak van Anne Faber alle reden om in de gordijnen te klimmen. Zou Michael P. de eerste zijn geweest bij wie het rechtssysteem heeft gefaald, dan zou dat op zich al ernstig genoeg zijn, maar dan is het systeem niet meteen rot. Helaas is de werkelijkheid anders. Ik herinner me goed dat een collega en ik in de jaren 80 werden getipt over de moord op een meisje in de Hoeksche Waard. De tipgever wist te vertellen dat de verdachte in een tbr-kliniek (zo heette tbs toen nog) was behandeld voor een eerder misdrijf en dat de rechter vond dat hij lang genoeg had vastgezeten. En dat terwijl het psychiatrisch rapport adviseerde om de behandeling voort te zetten.

Ik zal ze niet allemaal opsommen, de gevallen waarin een te vroeg vrijgelaten tbr-delinquent opnieuw ontspoorde, maar het zijn er heel wat. Sommige veroorzaakten ophef, andere voltrokken zich in (media)stilte en zorgden zodoende nauwelijks voor enige opwinding.

Iemand die helemaal klaar was met opnieuw ontspoorde tbr-klanten was Eerdmans, toen Kamerlid voor de inmiddels opgeheven LPF en tegenwoordig wethouder van Rotterdam. Hij bracht zo veel politiek tumult teweeg dat zelfs de onwankelbare minister Donner van Justitie in het nauw werd gebracht.

Eerdmans komt de eer toe een nota te hebben uitgebracht waarin het onbegeleid verlof ter discussie werd gesteld. Ook mochten seksuele psychopaten wat hem betreft nooit meer vrij rondlopen. De Tweede Kamer was het hartgrondig met hem oneens. Iets om met terugwerkende kracht boos, wat zeg ik: woest van te worden.