Van ’t Hul lijdt aan limb-girdle spierdystrofie. „Het is een aangeboren, progressieve ziekte die zich langzaam ontwikkelt. Twee broers van mij hebben dezelfde aandoening. We wonen met elkaar in het ouderlijk huis in het Gelderse Oosterwolde, dat helemaal aan ons is aangepast. Gelukkig leeft mijn moeder nog. Ze verricht veel hand- en spandiensten. Ook krijg ik thuiszorg en andere vormen van hulp.”

Tot anderhalf jaar geleden werkte Van ’t Hul, die sinds zes jaar in een rolstoel zit, op het gemeentehuis van Oldebroek. Dit werd uiteindelijk te zwaar. „Ik kreeg burn-outklachten. Het ging niet meer. Ik ben blij dat ik het 25 jaar heb volgehouden. Toen ik met het werk stopte, was ik bang dat de muren op me af zouden komen, maar dat viel mee. Ik haak en lees graag, onderhoud veel contacten via internet en heb twee poezen.”

In de loop der jaren ging Van ’t Hul samen met haar moeder geregeld met De Zonnebloem op vakantie. Omdat Ichthus een christelijke organisatie is, besloot ze in 2011 ook eens met die club op reis te gaan. „Ik zag er wel tegen op, omdat ik er niemand kende en mijn moeder niet mee kon. Toen er een reis naar Parijs op het programma stond, heb ik me aangemeld omdat ik daar graag naartoe wilde. Vanaf het moment dat ik in Hoevelaken in de bus stapte, voelde ik me thuis bij Ichthus.”

Elke deelnemer heeft een persoonlijke begeleider. „Dat is prettig, want dan hoef je niet alles iedere keer opnieuw uit te leggen. Als we overdag op pad gaan, wisselen alle vrijwilligers elkaar af”, zegt Van ’t Hul. Ze houdt van de natuur. Maar uit het aanbod van deze zomer sprak ook de trip naar Rome haar aan. Indrukwekkend noemt ze het bezoek aan de Sint-Pieter. „En op de Scala Sancta zagen we pelgrims die, net zoals Luther deed, op hun knieën de trap op kropen om boete te doen terwijl ze het Onze Vader opzegden. Dan denk je: Ach mensen, dat hoeft helemaal niet. Je mag rechtstreeks in gebed naar de Heere gaan.”

De dagopening en avondsluiting waardeert de hersteld hervormde Van ’t Hul. „We zaten in een vrij groot en druk hotel. Daarom besloten we op een dag het ontbijt af te sluiten in een park. Kandidaat Folkers, die als pastoraal medewerker aanwezig was, hield daar de overdenking en in de openlucht zongen we een psalm. Heel bijzonder.” Van ’t Hul kijkt alweer vooruit. „Volgend jaar is er een extra reis naar Israël. Daar wil ik me voor opgeven. Ik ben twee keer in dat land geweest, toen ik nog zelfstandiger was, maar het lijkt me mooi om ook eens met Ichthus naar Israël te gaan te gaan.”

Dit is het vijfde deel in een serie over Stichting Ichthus.