1 Zeep werkt zo goed als anticondensmiddel omdat het de oppervlaktespanning van water verlaagt, constateerden we twee weken geleden in deze rubriek. De zeepdeeltjes dringen tussen de waterdeeltjes, waardoor ze elkaar niet meer vast kunnen houden. Het gevolg is dat water niet langer als een ondoorzichtige waas van fijne druppeltjes op het glas blijft zitten, maar wordt uitgespreid tot een dunne, doorzichtige film.

2 Een goede tweede is het aanbrengen van een dun laagje wax op spiegel of ruit. Of de was bedoeld is om de auto te laten glimmen of droog haar wat meer in bedwang te houden, maakt niet uit. Het effect is hetzelfde. Nadat de wax met een droge tissue goed is uitgewreven tot een dunne laag die de hele spiegel bedekt, zorgt het vet ervoor dat waterdruppeltjes er geen vat meer op hebben. Vet en water stoten elkaar immers af. Mocht er toch een druppel op de spiegel terechtkomen, dan glijdt die als van een supergladde glijbaan naar beneden.

3 Dat verklaart meteen waarom kinderen die met hun vinger op de ruit hebben geschreven vroeg of laat tegen de lamp lopen. De huid laat altijd een minuscuul laagje vet achter op het oppervlak dat is aangeraakt. Is er op de ruit geschreven, dan zal de volgende keer dat er damp condenseert een zichtbaar verschil in druppelgrootte zijn tussen het schone stuk ruit en het door vette vingers aangeraakte deel. Op het vette deel zijn de druppels geneigd samen te vloeien en dus groter. Dat maakt hen doorzichtiger dan de fijne waas van druppels die op het schone stuk ruit neerslaat. Zo staat de tekening weer op de ruit. Net zo lang tot die met zeep is ontvet.