Opinie

Theologenblog: Savannah en Pinksteren

Als vader van een dochter en als geboren Spakenburger raakt de dood van de veertienjarige Savannah me diep, schrijft Arnold Huijgen. Onvoorstelbaar wat haar ouders moeten meemaken. Wat een schok.

Prof. dr. A. Huijgen
6 June 2017 11:55Gewijzigd op 16 November 2020 10:43

Zowel de dag voor Savannah’s vermissing als de dag voordat ze werd gevonden, was ik nog op honderd meter afstand van de vindplaats, bij het autobedrijf waar mijn broers werken. Ongelooflijk dat daar vlakbij een jong meisje levenloos is gevonden. Ik ken het dorp Bunschoten-Spakenburg genoeg om te weten hoe diep dit de mensen in de hechte gemeenschap die ‘ongs darp’ is, raakt. Verschillen als “rood” of “blauw” (de twee belangrijkste voetbalclubs), bij welke kerk je hoort of wie je familie is, doen er dan even helemaal niet toe.

Nu is Spakenburg een dorp waar veel mensen naar de kerk gaan. Mij trof het dat Savannah juist op Pinksteren gevonden is. Dat is de dag van de Geest, van het leven, van nieuwe bezieling en creativiteit, nieuw inzicht en een nieuwe toekomst. Alles wordt nieuw. Dat contrast is zo schril dat je je afvraagt of het wel allebei waar kan zijn. Is Pinksteren wel waar?

Toch vinden we ook in het Nieuwe Testament aanwijzingen dat het vernieuwende werk van de Geest nu juist temidden van de chaos en de ellende plaatsvindt. Het lijden van de huidige tijd weegt niet op tegen de heerlijkheid die ons geopenbaard zal worden, schrijft Paulus in Romeinen 8. Dat is kennelijk het werk van de Geest: mensen en de hele schepping richten op de redding die komt, dwars tegen de ervaring van lijden en zinloosheid in. De Geest bidt voor ons met onuitsprekelijke verzuchtingen, schrijft Paulus in datzelfde hoofdstuk. Zuchten hoort bij het werk van de Geest: verlangend zuchten naar de verlossing.

De herschepping die de Geest brengt, is niet het aanharken van een rozentuin, geen reparatie van wat foutjes of een kleine verbouwing van het huis. Alles moet compleet nieuw worden, en daarom begint herschepping vanuit het einde, vanuit het Koninkrijk van God. Het werk van de Geest vindt immers plaats in “de laatste dagen”.

Het nieuwe van de Geest moffelt dus het kwaad niet weg, maar ontmaskert het in het volle licht en laat zien hoe peilloos het kwaad is. Het kan niet gerepareerd worden, het moet helemaal vernieuwd worden.

Waar jonge meisjes worden vermoord, klinken bemoedigende woorden al snel hol. Alleen als alles nieuw wordt en doden levend worden, valt er wat te zeggen. Juist omdat het Pinksteren geweest is, heeft het zin om te bidden: Heer, ontferm u.

Prof. dr. A. Huijgen is hoogleraar systematische theologie aan de Theologische Universiteit Apeldoorn. Hij schrijft dit blog als lid van de onderzoeksgroep BEST.

RD.nl in uw mailbox?

Ontvang onze wekelijkse nieuwsbrief om op de hoogte te blijven.

Hebt u een taalfout gezien? Mail naar redactie@rd.nl

Home

Krant

Media

Puzzels

Meer