De bijeenkomst in de kerk van de gereformeerde gemeente was georganiseerd door de Jeugdbond Gereformeerde Gemeenten (JBGG). Het symposium, bedoeld voor ouders en opvoeders van kinderen in de puberteit, trok ongeveer 150 deelnemers.

Ds. L. Terlouw, predikant te Utrecht, nam in zijn openingswoord als uitgangspunt Deuteronomium 6:20: „Wanneer uw zoon u morgen zal vragen, zeggende: Wat zijn dat voor getuigenissen, en inzettingen, en rechten, die de Heere, onze God, ulieden geboden heeft?” Hij merkte op dat jongeren van deze tijd dezelfde vraag zouden kunnen stellen. „Jongeren schoppen graag overal tegen aan. Ze willen weten of de Bijbel het vertrouwen waard is en wat de Bijbel voor hun ouders betekent.”

Het is belangrijk dat pubers aan hun ouders kunnen zien dat zij niet buiten God en Zijn Woord kunnen, aldus de predikant. Dat blijkt uit hun gedrag. Hij vroeg de aanwezigen waarover zij aan tafel praten. „Gaat het dan alleen maar over de Mercedes en de cijfers op school?”

Ds. Terlouw adviseerde ouders om méér te delen met hun kinderen. „Horen ze u worstelen in het gebed aan tafel en voor de kerkdienst? Zien ze dat het uw verlangen is om uitgeleid te worden uit het diensthuis?” Hij vroeg om geduld met de pubers. „Thuis schoppen ze tegen een Bijbelse opvoeding aan, maar een volgend moment hoor je hen heel anders praten met hun vrienden of vriendinnen.”

Kapitein

Dat het weleens moeilijk kan zijn, werd duidelijk tijdens de toespraak van Maria Vermeulen, eigenaar van Salouz, een organisatie voor training en opvoedingsondersteuning. Vermeulen, die zelf vijf kinderen heeft, gaf aan dat ouders in de opvoeding steeds minder kapitein moeten worden en steeds meer coach. Een kapitein geeft bevelen, en een coach overlegt. „Maar”, waarschuwde ze, „wil je coach kunnen worden, dan moet je eerst kapitein geweest zijn. Jonge kinderen hebben een kapitein nodig. Coach kun je worden vanuit een gezagsrelatie.”

Nieuwe autoriteit

Vermeulen stelde dat er verschil is tussen onwenselijk en ontoelaatbaar gedrag. Onwenselijk gedrag kan op een bepaald moment geaccepteerd worden, maar ontoelaatbaar gedrag niet. Probleem is natuurlijk dat verbieden niet altijd helpt en de puber dan toch ontoelaatbaar gedrag vertoont. Vermeulen kiest dan voor het model van de ”Nieuwe autoriteit”, dat is geïntroduceerd door de Israëlische psycholoog Haim Omer in zijn boek ”Geweldloos verzet in gezinnen”.

Ze gaf het voorbeeld van een puberzoon die tegen de zin van zijn ouders gaat stappen. De vader zoekt zijn zoon in de stad op en vraagt hem geduldig om mee te gaan naar huis, niet één keer maar telkens weer, net zolang tot hij niet meer uitgaat. Bij dit model gaat het volgens Vermeulen om aanwezige ouders die hun kinderen volgen, niet vanuit een positie van macht, maar van kracht. Ze zijn standvastig, hebben hun emoties onder controle en werken eraan dat het kind de controle over zichzelf krijgt. Ze verwijten hun kinderen niet, maar zeggen: „Je hoort bij mij.”

JBGG-directeur Laurens Kroon zei desgevraagd dat hij gaat bekijken of het model bruikbaar is. Als dat het geval is, wordt erover gepubliceerd op de site of in het blad van de jeugdbond.

Tieners en geloof

Over kerkgang moet met pubers niet onderhandeld worden. Dat stelde jeugdwerkadviseur Jaco Pons van de JBGG woensdag tijdens de workshop Tieners en geloof. „Er zijn grenzen. Kinderen die thuis wonen, gaan gewoon mee naar de kerk.”

Zijn voorbeeld van een puber die met tegenzin naar de catechisatie ging, riep herkenning op. Pons: „Ouders hebben misschien de neiging om het voor hun kind op te nemen als de catecheet niet zo veel talent heeft. Het is echter niet goed om met de kinderen mee te gaan in het negatieve.”

De jeugdwerkadviseur zei dat ouders niet boos moeten worden als hun pubers praten over een ambtsdrager als een „coole gast”, omdat zo’n opmerking als een compliment bedoeld kan zijn. Zo’n compliment kan juist het gevolg zijn van een moment waarop een catecheet zich in het hart liet kijken. „Onze jongeren zijn op zoek naar het echte geluk. Ze willen weten hoe je dat voelt. Ze prikken erdoorheen als het verhaal niet authentiek is.”