De uitbouw van het sinterklaasassortiment in de super­markten gaat vervolgens volgens een vast patroon. Eerst zijn er de pepernoten. Meestal van het huismerk en daarom voor mij niet interessant. Want ik ben zeer kieskeurig als het om deze winterlekkernij gaat en ik prefereer slechts één huismerk van een keten –we noemen hier natuurlijk geen namen– en verder een A-merk van een fabriek ergens in Twente.

Na het huismerk komen er in de loop van september pepernoten van andere merken in het schap. En al snel volgen dan de andere sinterklaaslekkernijen: schuimpjes, poppen, marsepein en noem het allemaal maar op. Sinterklaas meestal getooid met een mijter zonder kruis, want verwijzingen naar het christendom moeten vermeden worden. En Zwarte Piet moet ook veelvuldig onder de douche, zodat zijn huid niet te zwart is. Want dat kwetst mensen met een donkere huidskleur.

Ik heb trouwens nooit begrepen waarom er geen discussie is over de blanke sinterklaas. Want waarom is de baas van het sinterklaasfeest altijd een blanke? Dat zou weleens de volgende vraag in de discussie kunnen worden. Die er ongetwijfeld op uit zal lopen dat sinter­klaas een zwarte toet krijgt en de Pieten rondspringen als blinkende blanken. En dan begint de discussie weer van voren af aan, want dan voelen blanke mensen zich gediscrimineerd.

Maar terug naar de pepernoten. Die mag een mens met enig overgewicht natuurlijk absoluut niet kopen. Zelfs de caissière in de supermarkt kijkt bedenkelijk als ik een zakje op de band bij de kassa leg.

Het goede nieuws van 2016 is echter dat er nu ook speltpepernoten zijn. En zonder dat ik er iemand naar heb gevraagd, heb ik besloten dat ik die wél mag eten. Want spelt is gezond. Dus zijn die pepernoten ook vast heel verantwoord. Het enige nadeel: ze zijn duurder dan gewone pepernoten. Maar een verslaafde heeft dat er graag voor over.