Voor ds. Roukens is John Bunyan „groot voorbeeld”
Reformatorische, bevindelijke prediking, een eenvoudige levensstijl én de geloofsdoop: daarvoor staat de Bethábaragemeente in Alblasserdam. Maar haar doopstandpunt is beslist niet het belangrijkste, legt ds. G.J. Roukens uit.
Elke zondag komen zo’n negentig bezoekers, veelal gezinnen, naar de samenkomsten van Bethábara Alblasserdam, vertelt ds. Roukens (41). Ze zijn afkomstig uit de wijde omtrek, maar ook uit Zeeland. Ook doordeweeks komen leden samen, voor een leerdienst, catechisatie, een vrouwenmorgen of de vrijdagse bidstond.
Zes tot acht keer per jaar viert de gemeente het Heilig Avondmaal. Opmerkelijk genoeg zijn niet alle deelnemers als volwassene gedoopt. Ds. Roukens: „Net als Bunyan en Spurgeon hebben we open avondmaal. Als iemand belijdt Christus te kennen, de Heere vreest én in zijn geweten overtuigd is van de kinderdoop, is hij toch welkom aan de tafel. Wel voeren we altijd een gesprek.”
Met een ouderling en een diaken vormt ds. Roukens de broederraad van zijn gemeente. Soms gaan er voorgangers uit andere denominaties voor.
Geen geijkt plaatje
In Huinen, bij Putten, is een reformatorische baptistengemeente met dezelfde naam. De Alblasserdamse gemeente komt voort uit de Veluwse –die ds. R.J. Jansen als voorganger heeft– en werd eind 2023 zelfstandig. Over de oorzaak daarvan weidt ds. Roukens liever niet uit.
De levensweg van de inwoner van Hardinxveld-Giessendam is geen geijkt plaatje. Ds. Roukens groeide op in de Gereformeerde Gemeenten, werd na zijn huwelijk lid en ouderling in de Oud Gereformeerde Gemeenten in Nederland en raakte toen overtuigd van het baptistische doopstandpunt. Na verloop van tijd sloot hij zich met zijn gezin aan bij de groep van Jansen, die in mei 2020 de Bethábaragemeente oprichtte. In september van dat jaar werd Roukens er de tweede predikant.
De Bethábaragemeenten hanteren de Londense Baptisten Geloofsbelijdenis uit 1689, maar voelen zich verbonden „met de rijke geestelijke inhoud van de Drie Formulieren van Enigheid”, aldus ds. Roukens. Op het punt van de kinderdoop wijken ze daarvan af, maar ook op dat van de kerkregering. „We hebben een platte, congregationalistische kerkorganisatie, in de lijn van John Owen.”
De Drie Formulieren spreken niet zomaar over de kinderdoop. Daar schuilt een andere verbondsvisie achter. Kan dat wel, zelf kiezen waarmee u het eens bent in deze geloofsbelijdenissen?
„Ik denk het wel. Je vindt er de ene Naam tot zaligheid in terug, evenals onze verlorenheid, de verzoening door voldoening en het bevel tot bekering en geloof. Die zaken onderschrijven we.
Voor mij is de baptistenprediker John Bunyan een groot voorbeeld, vanwege zijn godsvreze en Schriftuurlijk-bevindelijke prediking, maar ook omdat hij zo veel mogelijk zocht naar eenheid onder Gods kinderen.”
U dwingt niemand tot de geloofsdoop. Meelevende christenen die van de kinderdoop overtuigd zijn laat u toe tot het avondmaal. Waarom is het doopstandpunt voor u toch belangrijk genoeg om er een aparte gemeente voor op te richten?
„Dat ligt verschillend voor de bezoekers van onze gemeente. Sommigen waren voorheen thuislezer en haakten aan op de prediking bij Bethábara. Anderen zijn overtuigd baptist en vonden geen andere gemeente die én baptistisch én bevindelijk-gereformeerd is. Zelf raakte ik kerkelijk dakloos, maar ik ben het eens met J.C. Ryle dat je zo lang mogelijk moet proberen in je kerk te blijven.
Ik ben overtuigd geraakt van de geloofsdoop door wat de Bijbel zegt, vooral in de geschiedenis van de kamerling in Handelingen 8. Ook een preek van John Kershaw was verhelderend. Toch zie ik de doop als een gewetenszaak. Daarin verschil ik van J.C. Philpot, voor wie het doopstandpunt tafelscheidend was. In de hemel zal er ook één tafel zijn, niet één voor baptisten en één voor kinderdopers.”
Iemand wil zich bij u laten dopen. Beslist de gemeente dan over iemands getuigenis?
„Bij de Russisch-Duitse baptisten is dat inderdaad zo. Dat is wel beter, maar ook overweldigend voor de persoon. Bij ons krijgt iemand een gesprek met de broederraad. Dat gaat over belijdenis en levenswandel.
Als we onze vragen hebben bij iemands bekering, zien we het als onze pastorale plicht om iemand te onderwijzen. We zeggen daarmee echter niet dat iemand een kind van God is of niet. Wij kennen het hart niet.”
Hoe kijkt u naar de reformatorische kerken?
„Ik heb contacten met reformatorische voorgangers. Ik kom vaak in een reformatorische gemeente in de buurt voor Bijbelstudie. De leespreken die in onze gemeente zijn gelezen, klonken ook in mijn vorige gemeente.
De zuivere prediking van Wet en Evangelie en een wandel in de vreze des Heeren zijn voor ons de kernzaak. Waar dat praktijk is, daar zoeken we verbinding mee. We willen eenvoudig leven en zijn terughoudend met smartphonegebruik. Maar hierbij is wetticisme ook een gevaar.
Het zou mooi zijn als reformatorische mensen elkaar over de verschillende doopvisies heen meer konden aanvaarden, zoals in de Engelse kerkgeschiedenis. Onder de radar gebeurt dat gelukkig al. Kinderen uit onze kerk worden toegelaten op reformatorische scholen.”
Jonge, zelfstandige gemeenten zijn kwetsbaar en vatbaar voor onrust, blijkt steeds weer. Hoe ziet u de toekomst van uw gemeente?
„Wat moet ik daarop antwoorden? Mijn broeders en ik proberen, afhankelijk van de Heere, in wijsheid en ootmoed te wandelen. Ook zoek ik raad bij godvrezende mensen met levenservaring. Ik kan niet vooruit kijken en heb geen kerkplantingsdoelen. De Heere Jezus zegt: Ik zal Mijn gemeente bouwen.”
